. ت٠ا٠ی حقوق ٠ادی و ٠عنوی این اثر ٠تعلق به ٠ترج٠بوده و هر گونه کپی بردا

در همان حال که بکی و من به راهمان به سمت باالی تپه و مهمانی شلوغ انجا ادامه می دادیم به جک پترسون که بلوزیقه اسکی و شلوار جین سیاهی پوشیده بود برخورد کردیم.‏ او اعتراؾ کرد:‏‏"تموم این سالها منتظر بودم تا لحظه درستش فرا برسه تا لطفت رو جبران کنم،‏ من وسائل مهمونی رو جور کردم،‏ دیگههیچ چیز سیاهی توی فروشگاهمون باقی نمونده"‏حاال و بعد از این همه سال نوبت من بود تا به او یک بوسه سپاسگزاری بدهم.‏ جک در حالی که به پسری که لباس مدلدکتر مارتینزی سیاه رنگی پوشیده بود و موهای بلندی داشت اشاره می کرد گفت:‏‏"این که همه لباس سیاه بپوشن نظر من نبود"‏ان پسر مت بود،‏ او گفت:‏‏"هی دختر،‏ متاسفم که نمی تونستیم بزاریم ببینیش،‏ مجبور بودیم بکی رو دنبالت بفرستیم.‏ گذشته از همه چیز نمی تونستیمبدون حضور تو به خاطر ورود به شهر به الکساندر خوش امد بگیم"‏چشمانم درخشید و او ادامه داد:‏‏"الکساندر تمام طول شب داشت درباره تو می پرسید"‏بدون اینکه توان حرؾ زدن داشته باشم دیوانه وار اطراؾ را بر انداز کردم.‏ می خواستم همه را بؽل کنم اما الکساندرکجا بود؟متبه جلو اشاره کرد و گفت:‏‏"فکر کنم داخل پیداش می کنی"‏‏"باورم نمیشه تو این کار رو کردی"‏فکر دیدن دوباره الکساندر مرا هیجان زده کرده بود.‏ مت را به شیوه رابی محکم بؽل کردم.‏ فکر کنم او هم مثل من بهخاطر مهربانی ام یکه خورده بود.‏ او گفت:‏‏"فکر کنم بهتره بری اونجا...‏ قبل از اینکه افتاب طلوع کنه"‏لحظه ای مکث کردم و به یاد اوردم که دالس ویل یک نقطه ننگ دارد.‏ از مت پرسیدم:‏‏"اون که توی این گوشه و کنار کمین نکرده؟"‏‏"کی؟"‏‏"می دونی کی"‏" ترور؟ اون دعوت نشده"‏من شصتم را برای او باال اوردم و گفتم:‏‏"ممنونم مت،‏ خیلی خیلی ممنونم"‏141 تمامی حقوق مادی و معنوی این اثر متعلق به مترجم بوده و هر گونه کپی برداری و انتشار از ان به هر نحو منوط به اجازه مترجم می باشد .