. ت٠ا٠ی حقوق ٠ادی و ٠عنوی این اثر ٠تعلق به ٠ترج٠بوده و هر گونه کپی بردا

ترور از شدت عصبانیت داشت بخار می کرد اما به سمت خارج از محوطه دوید.‏ انجا هیچ کس نبود که از جک هایشخوشش بیاید،‏ طرؾ او را بگیرد و فکر کند چون او گل پیروزی را زده خارق العاده است.‏ هیچ دختر خندانی دلش نمیخواست با او قرار بگزارد یا بیرون برود چون او دیگر مشهور شده بود.‏ دیگر هیچ راهی به جز ترک انجا برایش باقینمانده بود.‏ در حالی که مثل یک طوفان از انجا می رفت گفت:‏‏"فقط صبر کن...‏ پدر من صاحب این شهره"‏این تنهاچیزی بود که او می توانست بگوید.‏ مادرم زمانی که او در میان تاریکی شب ناپدید می شد به او پیشنهاد کرد:‏‏"یادت نره روش یخ بزاری"‏‏"مامان اون به یه تفنگ برای اروم شدن احتیاج داره نه یه تیکه یخ"‏همه ما او را که باالخره داشت می رفت تماشا کردیم.‏ پدرم شوخی کرد:‏‏"خیله خوب،‏ باید برنامه بچینیم تا یه طومار بنویسیم اما فکر کنم توش ؼلط امالیی پیدا بشه"‏‏"جمعیت به ارامی خندیدند.‏ من و الکساندر به ارامی همدیگر را بؽل کردیم.‏ بچه ها در اطراؾ ما می چرخیدند و وانمودمی کردند که خون اشام هستند.‏ کمی بعد الکساندر باید از همسایه هایش خداحافظی می کرد،‏ بکی مرا در حالی که داشتممیز خوراکی ها را تمیز می کردم پیدا کرد.‏ او گفت:‏‏"متاسفم"‏‏"می خوای برای باقی عمرت ازم معذرت خواهی کنی؟"‏من او را به شیوه رابی محکم بؽل کردم.‏ بکی با چشمانی خسته گفت:‏‏"فردا می بینمت"‏‏"فکر کنم پدر و مادرت رفتن"‏‏"اونا سر ساعت توی مزرعه ان می دونی که،‏ سر موقع می خوابن و بلند می شن"‏در حالی که گیج شده بودم پرسیدم:‏‏"پس کی قراره ما رو برسونه؟"‏‏"مت"‏‏"مت؟"‏او به من لبخند زد و من هم لبخند کوچکی زدم و او ادامه داد:‏‏"اون به اون پر افاده ای که به نظر می رسه نیست"‏‏"می دونم.‏ کی فکرشو می کرد؟"‏148 تمامی حقوق مادی و معنوی این اثر متعلق به مترجم بوده و هر گونه کپی برداری و انتشار از ان به هر نحو منوط به اجازه مترجم می باشد .