HMP 70

korzyści. Szczególnie Andreas ma inne podejście
do pisania utworów, a wspólne kompozycje
dają dobre wskazówki na przyszłość co do dalszego
rozwoju zespołu.
Nowy początek w zagłębiu rekinów
- Od dawna gdzieś tam z tyłu głowy roił nam się ten pomysł, aby Chris
pojawił się jako gość na naszym albumie. Teraz w końcu się udało, co nas niesamowicie
ucieszyło. Napędza kawałek, a jego barwa głosu jest po prostu cool -
mówi gitarzysta Frank J. Noras. Ale nie tylko z racji gościnnego udziału Chrisa
Boltendahla z Grave Digger warto sięgnąć po najnowszy album Wolfen, bo to
solidny power/thrash metalu w germańskim wydaniu:
HMP: Ostatnie dwa lata były dla waszego
zespołu nie tylko pracowite, ale też i nieco nerwowe,
bo jednak odejście wieloletniego gitarzysty
Björna, a do tego perkusisty Holgera to
nie drobiazg?
Frank J. Noras: Tak, było to dla nas nieoczekiwane,
jednak każda zmiana wiąże się z możliwością
dalszego rozwoju. Wprowadziliśmy
więc tę zmianę jako zachętę do jeszcze lepszego
działania i skorzystania z możliwości oferowanych
przez Andreasa Doetscha i Siegfrieda
Grütza oraz do podjęcia kolejnego kroku.
Co sprawiło, że ich poprzednicy zrezygnowali
z dalszego grania w Wolfen? Wypalili się, nie
angażowali się już na sto procent, a może postanowili
skupić się na życiu rodzinnym i zawodowym?
szybko stało się wiadome, że jest dla nas tą odpowiednią
osobą.
Dzięki temu zgraliście się pewnie znacznie
szybciej niż z zupełnie świeżym muzykiem i
mogliście przystąpić do prac nad następcą
"Evolution"?
Wspólna praca z obydwoma była bardzo łatwa
i szła nad podziw gładko. Z miejsca zrozumieliśmy
się w kwestiach muzycznych, ale także podeszliśmy
do siebie jak ludzie. Nie było żadnych
problemów podczas rozpoczęcia współpracy,
każdy by sobie życzył takiego początku.
Sześć płyt wydanych w 18 lat to niezły wynik,
tym bardziej, że jesteście przecież tak naprawdę
zespołem niezależnym, bo nigdy nie
wspierała was jakaś duża wytwórnia...
To chyba bardzo uskrzydlające uczucie, kiedy
coś idzie jak z płatka, a dobre pomysły i utwory
sypią się niczym z przysłowiowego rękawa?
Progres zawsze sprawia frajdę, poprzez tworzenie
nowych kompozycji i wymienianie się pomysłami.
Wybraliście więc na nową płytę tylko te najlepsze
według was utwory, bo i tak wyszedł
wam dość długi album?
Pod presją czasu skupiliśmy się głównie na tym,
aby napisać i opracować jak najlepsze utwory.
Ponownie pracowaliście z Martinem Buchwalterem
w Gernhart Studios. Jak myślisz to
chyba najlepsze rozwiązanie dla waszego
zespołu?
Znamy Martina bardzo długo i jak dotąd jesteśmy
bardzo zadowoleni z jego pracy. Nie widzimy
więc powodów, żeby zmienić coś, co się
sprawdza.
Ponoć uwinęliście się z nagraniami w tydzień,
co jest bardzo dobrym wynikiem - studio kosztuje,
nikogo już teraz nie stać na luksus marnowania
w nim czasu i trzeba być naprawdę dobrze
przygotowanym przed sesją, nie ma innej
opcji?
Do nagrań w studio przygotowywaliśmy się jak
zawsze bardzo intensywnie. Tak jak powiedziałeś,
czas w studio jest za drogi, aby iść do niego
nie przygotowanym.
W wypadku tej dwójki doszło do zmian w ich
życiu prywatnym i musieli dokonać wyboru.
Niestety nie było możliwe, aby dla zespołu dali
z siebie sto procent, oddalili się od nas i poszli
własną drogą. Życie to ciągłe zmiany.
Tak to już czasem bywa, ale szybko zwerbowaliście
na ich miejsce gitarzystę Andreasa
Doetscha i perkusistę Siegfried Grütza, który,
co ważne, grał już z wami wcześniej przez
kilka lat?
Zgadza się, Siegfried grał już z nami kilka lat. Z
tego powodu ta decyzja była dla niego bardzo
łatwa do podjęcia. Andreasa poznaliśmy gdy
graliśmy w naszym rodzimym mieście Koblencji.
Kiedy zaczęliśmy szukać nowego gitarzysty
Foto: Wolfen
Sześć albumów pojawiło się dzięki pomniejszym
wytwórniom. Nie mieliśmy jak dotąd możliwości
współpracy z dużą wytwórnią, ale ważniejsze
jest to że nasza obecna wytwórnia,
Pure Steel Records, w pełni nas wspiera i myśli
o nas.
Wiem, że część z utworów na "Rise Of The
Lycans" stworzyliście jeszcze przed skompletowaniem
składu, ale już całą resztę z nowym
gitarzystą - ten zastrzyk nowej energii dodał
wam animuszu również na polu twórczej aktywności?
Współpraca z Andreasem, ale także z Siegfriedem,
oczywiście przyniosła nam jeszcze więcej
"Rise Of The Lycans" to po części album koncepcyjny,
z racji tego, że cztery utwory tworzą
całość, zatytułowaną "Genesis Project"?
Tak i nie. Te cztery utwory są powiązane tekstowo,
ale ogólnie trudno mówić o albumie, że
jest konceptem. To był pomysł Andreasa Lipinskiego.
Ustawiliśmy te kawałki w odpowiadającej
nam kolejności i zamieściliśmy na
płycie.
Zabrakło wam czasu na rozwinięcie tej historii,
czy też uznaliście, że nie ma co przesadzać
i reszta utworów nie będzie z nią powiązana?
Jak już powiedziałem, to obraca się wokół idei
stworzenia albumu koncepcyjnego. Ale jak na
razie są to po prostu odrębne kompozycje z wiążącą
je historią.
W "Timekeeper" śpiewa gościnnie Chris Boltendahl
z Grave Digger i to dla was jest coś
specjalnego: nie tylko dlatego, że to legenda
niemieckiego metalu, ale też z racji tego, że to
pierwszy taki gość na waszych płytach?
Znamy Chrisa dość długo i byliśmy z Grave
Digger przed laty na trasie koncertowej. Od dawna
gdzieś tam z tyłu głowy roił nam się ten
pomysł, aby Chris pojawił się jako gość na naszym
albumie. Teraz w końcu się udało, co nas
niesamowicie ucieszyło. Napędza kawałek, a jego
barwa głosu jest po prostu cool.
Poznaliście się pewnie lepiej podczas tych koncertów
z Grave Digger, kiedy promowaliście
"Evilution"?
Znaliśmy ich już wcześniej. Andreas nasz wokalista
jest z nim zaprzyjaźniony i utrzymywał
z nimi kontakt.
Jak to się stało, że znaliście Chrisa Boltendahla
od tylu lat, a jakoś nigdy wcześniej nie
40
WOLFEN