HMP 70

Odpowiedni moment
W ubiegłym roku wydali debiutancki album "The Angle Of Eternity",
który doczekał się niedawno wznowienia nakładem The Church Within Records.
Zainteresowanie niemieckiej wytwórni nie dziwi wcale, bo to świetny przykład
mocarnego doom metalu, surowego hard'n'heavy i rockowej psychodelii w jednym.
Co ciekawe zespół z nowym wokalistą zapowiada już kolejny, ponoć wcale nie
gorszy, album:
HMP: W niespełna cztery lata osiągnęliście
naprawdę sporo, bo z pozycji podziemnego zespołu
z jednym demo na koncie przeszliście na
poziom grupy z kontraktem i płytą wydaną
przez The Church Within Records?
Dan McCormick: Tak, ale myślę, że ostatnie
dwa lata były najbardziej pracowite. Kiedy zaczęliśmy
pracować z wokalistą Ryanem Evansem
wszystko się zmieniło. Zaczęliśmy grać
więcej koncertów, pisaliśmy nowy materiał i
oczywiście podpisaliśmy kontrakt z The
Church Within Records, co było dla zespołu
dużym krokiem naprzód.
Na początku nie było to chyba jednak tak
oczywiste, bo po wydaniu demo "Creation"
rozstaliście się z wokalistką Teri Brown, co
opóźniło prace nad długogrającym materiałem?
Zgadza się. Płyta była w stagnacji przez prawie
rok, zanim rozstaliśmy się z Teri i zaczęliśmy
pracować z Ryanem.
Skąd pomysł na zastąpienie wokalistki wokalistą?
Ryan Evans okazał się tą idealną opcją,
czy niejako byliście na niego skazani, z racji
niewielkiej liczby potencjalnych kandydatów?
Myślę, że zarówno wokal męski, jak i żeński
brzmią dobrze w doom metalu, ale wszystko
sprowadziło się do znalezienia wokalisty, który
byłby utalentowany, pełen poświęcenia i zrozumienia
dla tego gatunku. Chociaż było wielu
ludzi, których braliśmy pod uwagę, Ryan miał
w naszym mniemaniu największy potencjał.
Byliście w dobrej sytuacji o tyle, że jako młody
zespół nie byliście jeszcze powszechnie kojarzeni
jako grupa z kobiecym wokalem i ta zmiana
odbyła się bezboleśnie?
Zmiana była prawie bezproblemowa. W ciągu
pierwszego tygodnia Ryan napisał teksty do
większości utworów, a chemia między nami
była niezaprzeczalna. Prawie magiczna. Zmienił
każdy utwór na płycie powyżej naszych oczekiwań
i byliśmy bardzo zadowoleni z rezultatu
jego pracy.
Gracie psychodeliczny doom/heavy rock, zakorzeniony
w latach 70. ubiegłego wieku - skąd
akurat ten wybór, nie rock progresywny czy
thrash metal?
Zawsze pociągała mnie ciężka muzyka i zrozumienie
jej korzeni było istotnym aspektem w jej
tworzeniu. Uważam, że ważne jest, aby oddać
tym korzeniom hołd. Dla mnie wszystko
zaczęło się kiedy byłem nastolatkiem, zainteresowałem
się muzyką z późnych lat 60. i lat 70.
Dorastanie w latach 80. wprowadziło mnie do
punk rocka i heavy metalu. Przed dwudziestką
byłem pod wpływem takich zespołów, jak The
Obsessed, Kyuss i Monster Magnet, które
miały więcej ducha lat 70. niż większość zespołów,
które dotąd miałem okazję słuchać. W wieku
dwudziestu kilku lat zacząłem większą
uwagę na zespoły stoner i doomrockowe, głównie
poprzez udział w koncertach i granie w
różnych zespołach. Sądzę więc, że naturalnym
krokiem było rozpoczęcie projektu właśnie w
tym stylu.
Wygląda też na to, że fascynuje was nie tylko
muzyka z tamtego okresu, ale też cała towarzysząca
jej otoczka. Z tego bierze się wasza
dbałość o jak najlepsze, zbliżone do ówczesnego,
brzmienie i nagrywanie "The Angle Of
Eternity" na taśmę?
Chcieliśmy nagrać ten album na taśmie przede
wszystkim po to, aby uchwycić ciepło, które jest
zupełnie tracone podczas nowoczesnych, cyfrowych
nagrań. Wiele z moich ulubionych płyt
było nagranych na taśmie i chcieliśmy odtworzyć
takie brzmienie najlepiej, jak było to możliwe.
The Black Lodge to w pełni analogowe studio,
czy też na wasze potrzeby ściągnięto tam odpowiedni
sprzęt?
The Black Lodge to nazwa, którą nadaliśmy
naszemu domowemu studio, na jego wyposażenie
składają się przede wszystkich analogowe
urządzenia. Jego celem było stworzenie tej płyty
i mam nadzieję, w przyszłości naszych kolejnych
albumów. W momencie nagrywania tego
albumu dzieliłem przestrzeń z inżynierem
George'm Szegedy, który przyniósł dodatkowy
sprzęt nagrywający.
Coraz więcej młodych zespołów nagrywa w
ten sposób, choćby Savage Master. Nie jest to
jednak tanie, więc zastanawia mnie jakim
cudem udało wam się sfinalizować tę sesję,
skoro taki Slash narzeka, że nie stać go na
analogowe nagrania i musiał wrócić do cyfry?
Po podpisaniu umowy z właścicielem Church
Within Records, Oliver Richling poczynił ustalenia
z Richardem Whittakerem w FX Mastering,
aby sfinalizować płytę.
Czyli to tylko kwestia skali budżetu, a mniejszy
zespół ma, paradoksalnie, większe możliwości
przy mniejszych finansach, zaś tnąc koszty
do minimum jesteście w stanie osiągnąć
więcej?
Tak dokładnie Myślę, że możemy jako zespół
zmaksymalizować nasze zasoby w studio, żeby
tego dokonać.
Foto: Cruthu
86
CRUTHU