HMP 70

nich była długości trzech minut, lub czasami
nawet mniej. Nadal jednak myślę, że jest tam
trochę naprawdę niezłych rzeczy na tym albumie.
Tytuł jest odniesieniem do trzech ostatnich
utworów, które były trylogią dotyczącą
przygody Spider-Mana nazwanej "Kraven's
Last Hunt". To był pomysł naszego gitarzysty
Kyle'a, który bardzo mi się spodobał. Napisał
on wszystkie trzy utwory, pominąwszy już teksty
do "The Grave", który ja stworzyłem po lekturze
komiksów pożyczonych od niego. Nigdy
nie czytałem wcześniej komiksów, jednak Kyle
naprawdę je lubił, zaś ja sam polubiłem tą historię
po przeczytaniu. Kiedy Kyle powiedział
mi o tej trylogii uznałem, że to był świetny pomysł.
Ogólnie Kyle jest świetnym gościem od
pomysłów. Muzycznie był zawsze tą siłą twórczą
w naszym zespole. Oczywiście wszyscy dają
coś od siebie, jednak to on pisze najwięcej. Nagrywaliśmy
to z Danem Goldsworthem, on też
stworzył tą wspaniała grafikę, wraz z wieloma
rzeczami w booklecie. Wciąż jestem dumny z
tego albumu. Myślę, że jak lubisz thrash z Bay
Area to prawdopodobnie znajdziesz tam coś dla
siebie!
Foto: Trashist Regime
Foto: Trashist Regime
Okładka na wasze demo "Terror Takes Shape"
wydaje się być inspirowane przez zdjęcie
Amerykanów, którzy podnoszą swoją flagę na
Iwo Jima, czyż nie? Mógłbyś nam opisać okładki
waszych wszystkich albumów?
Tak, masz rację. Okładka została namalowana
przez naszego przyjaciela, Farmera, który grywał
w innym lokalnym zespole Risactonia. Zawsze
tworzył najlepsze plakaty - zrób to sam - z
staroszkolnym podejściem do grafiki do thrashu.
Zasadniczo to zrobił też grafikę do "Laughter
Then Madness Then Death", którą możesz
znaleźć w booklecie naszego najnowszego
albumu. Kolejny naprawdę utalentowany gość,
którego mamy szczęście znać. Z tego co pamiętam
to już gadałem o udziale Dan Goldsworthy
jako artysty, pracował on z naprawdę kilkoma
ważnymi zespołami i jest utalentowany.
Myślę, że naprawdę zasługuje na to by być bardziej
popularnym niż jest obecnie. "Fearful
Symmetry" jest jego interpretacją Kravena z tej
historii o Spider-Manie, o której gadałem
wcześniej. Jest to niezłe dzieło, naprawdę lubię
ten schemat kolorystyczny. Zaś nowy artwork
jest po prostu wspaniały. Wiele osób wyrażało
się na jego temat w samych superlatywach.
Oczywiście, że Dan uwielbia thrash i wszystkie
klasyczne okładki od Repki i naprawdę robi
świetną robotę oddając ten klimat! Myślę, że to
pomaga zachęcić ludzi do słuchania naszej muzyki.
Jeśli masz świetny cover to ludzie prawdopodobnie
szybciej posłuchają twojego albumu i
potraktują Cię poważnie.
Mógłbyś porównać wasze albumy?
Myślę, że pierwszą oczywistą rzecz jaką możesz
zauważyć przy porównaniu tych dwóch albumów
jest to, że naprawdę się rozwinęliśmy jako
twórcy utworów. Kawałki na "Carnival of
Monsters" są dłuższe, bardziej rozwinięte i mają
bardziej skomplikowane struktury. Oczywiście
nie jest to prawdziwe stwierdzenie dla każdego
utworu, są wciąż takie proste kawałki jak
"Antaractattack" i "Soldiers of Fortune", które są
prostszymi, krótszymi thrashowymi kawałkami,
jednak utwory takie jak "Laughter Then Madness
Then Death" i "Metacidal Massacre" są bardziej
ambitne i ekspansywne niż cokolwiek co
stworzyliśmy na "Fearful Symmetry". Różnica
w czasie trwania mówi wszystko. Oba albumy
mają tą samą ilość utworów, jednak "Carnival
of Monsters" jest dłuższe o 20 minut. Produkcja
na naszym nowym albumie też jest lepsza.
Dan zrobił świetną robotę na obu albumach, ale
mieliśmy parę problemów z inżynierem dźwięku,
który pracował nad perkusją do "Fearful
Symmetry" i ostatecznym rezultatem było to,
że brzmiały one sztucznie i bez życia. Uwielbiam
dźwięk na "Carnival of Monsters". Jest
bardziej naturalny, wciąż pełen energii, epicki
wszędzie tam gdzie powinien. Wiem że to jest
trochę długi album, jednak próbowaliśmy to
zniwelować miksując to z tempem oraz za pomocą
pomieszania długich i krótkich utworów,
co mam nadzieję, zatrzyma uwagę słuchacza.
Mógłbyś nam wymienić najlepszy poziom z
gry wideo? Powiedz coś o nim.
Hmmm, trudne pytanie! Myślę, że naprawdę
uwielbiam "Shadow of the Colossus", dlatego
też napisałem o niej jeden z utworów na naszym
najnowszym albumie. Ten moment, w którym
pierwszy duży kolos się obraca, a Ty musisz
wspiąć się na niego i zastanowić się, jak go pokonasz,
to jest to, o czym gramy na tym utworze.
Uznałem, że to jest po prostu zajebiście fajne.
Pamiętam jak myślałem, to jest gra, która
jest jak żadna inna. Była po prostu unikatowa i
miała tą dziwną, fascynującą, skąpą i smutną
atmosferę, którą tylko Japończycy umieją stworzyć.
Jeśli powiem Monolith Productions, to co odpowiesz?
Er… niewiele, niestety. Widziałem ich listę gier,
nie grałem w żadną z nich, przykro mi!
Czy mógłbyś powiedzieć coś nam o wydawnictwie
Fat Hippy?
Jest to małe, lokalne i niezależne wydawnictwo
prowadzone przez gościa, który nazywa się
Captain Tom, który także jest właścicielem
głównego miejsca praktyki w Aberdeen. Stworzył
Fat Hippy około piętnastu lat temu w celu
sprawdzenia i pomocy lokalnym zespołom.
Aberdeen jest dość daleko od innych miast
Wielkiej Brytanii i wątpię aby giganci wydawniczy
trudziliby się szukaniem czegokolwiek
tak daleko na północ. Naprawdę szkoda, bo mamy
u siebie zawsze wiele świetnych zespołów z
każdego gatunku. Jednak tym małym zespołom
jest ciężko radzić sobie z organizacją wszystkiego
samemu. Fat Hippy nie jest bogate i nie ma
rozbudowanej sieci czy coś, jednak pomagają
nam radzić sobie z kopiowaniem, sortowaniem
podkoszulków, koncertami i innymi takimi
rzeczami. Byłoby o wiele trudniej bez nich. Nie
jesteśmy zbytnio bogaci i prawdopodobnie nie
zarobimy na tym zespole, więc gramy głównie
z miłości do thrashu. Fat Hippy to rozumie i
zapewnia nam pomoc niezbędną do kontynuowania
istnienia naszego zespołu.
Co zamierzacie robić w 2018/2019?
Zagrać parę koncertów i zaprezentować swój album
szerszej widowni. Z tak wieloma zespołami
wokoło i współpracując z niezależnym wydawnictwem
przebić się do ludzi będzie ciężko.
Mamy już parę naprawdę świetnych recenzji na
THRASHIST REGIME 61