ontwerp-exploitatieplan koningsoord - toelichting en voorschriften

6.3.3 Aantasting bijzondere bodemtypen
Te verwachten milieueffecten
Bij aanleg van een nieuwe wijk zal het oorspronkelijke bodemprofiel verloren
gaan, zeker wanneer sprake is van omvangrijke vergravingen. Wanneer er
daarbij sprake is van verlies van bijzondere bodemtypen, moet dit als een
belangrijk negatief effect worden aangemerkt. Bijzondere bodemtypen zijn
met name die bodems, die weinig (meer) voorkomen of zeer karakteristiek
zijn voor de ontstaansgeschiedenis van een gebied.
Zoals in hoofdstuk 4 is beschreven, bestaat het grootste deel van het plangebied
voor De Overhoeken uit hoge zwarte enkeerdgronden. Dit bodemtype
wordt als bijzonder aangemerkt omdat het is ontstaan door eeuwenlange ophoging
met poststalmest, samenhangend met het agrarisch gebruik van het
gebied. Dit betekent ook dat de kans op het aantreffen van archeologische
vondsten in dit bodemtype relatief groot is. Alhoewel dit bodemtype in Midden-Brabant
rond heel veel dorpen voorkomt, en dus op zich niet zeldzaam is,
neemt de omvang van gebieden waar nog sprake is van ongestoorde dikke
eerdgronden wel zeer snel af, vooral vanwege de diverse dorpsuitbreidingen.
Hierbij is geen sprake van belangrijke verschillen tussen de alternatieven.
6.3.4 Optreden zettingen
Het al dan niet optreden van zettingen in het plangebied wordt bepaald door
de zettingsgevoeligheid van het aanwezige bodemtype, de grondwaterstand
ter plaatse en de belasting van het maaiveld. De aanleg van De Overhoeken
kan, door toepassing van drainage en ophoging van het maaiveld, leiden tot
zettingen in de bodem. Geen van de in het plangebied aanwezige bodemtypen
is erg zettingsgevoelig. De kans op zettingen is derhalve vooral gebonden aan
de gebiedsdelen waar ophoging of drainage nodig is, dus de laaggelegen terreindelen.
Het ophogen van de bodem belast het huidige maaiveld. Zettingen
kunnen daarvan het gevolg zijn.
In het kader van de watertoets is met het waterschap overeengekomen om de
minimale ontwatering te bereiken door partieel op te hogen (zie bijlage 8).
Slechts zeer plaatselijk mag bij uitzondering ondiepe drainage (boven GHG)
worden toegepast om schijngrondwaterspiegels te voorkomen. Ondiepe drainage
is ook toegestaan onder hoofdwegen.
Toepassen van drainage leidt alleen tot zettingen wanneer met de drains de
grondwaterstand wordt verlaagd tot beneden de huidige GLG. Het aanleggen
van een dergelijke drainage, ten behoeve van de ontwatering van woon- of
werkgebieden, is tegenwoordig niet meer toegestaan door het waterschap c.q.
de provincie (zie ook 6.3.2). Een dergelijke wijze van ontwatering is niet waterneutraal
(watertoets) en een permanente onttrekking wordt vanuit beleid
en vergunningenstelsels tegenwoordig als ongewenst aangemerkt (grondwaterwet
/ verordening waterhuishouding). Zettingen kunnen wel optreden door
tijdelijke bemaling tijdens de aanleg van de nieuwbouw. Er is dan kans op
zettingen in alle Overhoeken, met name in gebiedsdelen met een ondiepe
GLG en bij de aanleg van (diepe) ondergrondse ruimten (zoals kelders).
Plaatselijke ophoging is in alle alternatieven noodzakelijk om een voldoende
ontwateringsdiepte (= afstand maaiveld en grondwaterstand) en drooglegging
(= afstand maaiveld tot oppervlaktewater) te realiseren. Het verschil tussen de
alternatieven zit met name in de oppervlakte waarover ophoging nodig is en
dus de kans op zettingen toeneemt.
@ Grontmij 224043.ehv.211.R001a
blad 140 van 203