Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi

Yrd. Doç. Dr. Hayrunnisa ÖZDEMİR
aramayıp birlikte yaşayan kişilerde de hekimin sır saklama yükümlülüğünün
kalktığını belirtmektedir 117 .
Hekimin sır saklama yükümlülüğünün kalkması her zaman hastanın içinde
bulunduğu durumdan kaynaklanmayabilir. Hekimin içinde bulunduğu bazı
özel durumlardan dolayı da hekimin sır saklama yükümlülüğü ortadan kalkabilir.
Buna en iyi örnek hekimin vergi kaçırması iddiaları karşısında gerçeği
bulabilmek için hekimin bütün hastalarının kayıtlarına el konulabilir. Bu durumda
hekimin sır saklama yükümlülüğü üstün kamusal yarar gereği ortadan
kalkar 118 . Burada kamu yararı ve hekimin hastalarının korunan hayat alanlarından
olan sır alanları ihlal edilmektedir. Bundan dolayıdır ki yapılan araştırma
ölçülülük prensibi altında yapılmalıdır. İddia edilen durumu açığa kavuşturabilecek
kadar hastaların belgelerine el konulmalıdır 119 .
F. BULAŞICI HASTALIKLAR
Hekimler, halk sağlığını yakından ilgilendiren durumlarla karşılaştıklarında,
söz konusu durumu ilgili yetkili makama bildirmekle yükümlüdürler.
Umumi Hıfzısıhha Kanunu’nun 57, 97, 107, 114. maddelerinde yer alan bazı
bulaşıcı tehlikeli hastalıkların duyurulması gerekmektedir. Bu hastalıklar; kolera,
veba, lekeli humma, karahumma, çiçek, difteri, menenjit, uyku hastalığı,
çocuk felci, uyku hastalığı, dizanteri, loğusa humması, gıda zehirlenmesi,
ruam, kızıl, şarbon, kızamık, cüzam, hummai racia, malta humması, afiliz,
ve diğer veberian hastalık hallerinde veya bunların birinden şüphe edildiğinde
veya bunların birinden dolayı ölüm gerçekleştiğinde hekim vakayı haber
vermeğe mecburdur.
Söz konusu kanun maddesinde sayılmayan ancak çağımızda AIDS’ in de
bulaşıcı ve ölümcül bir hastalık olduğu tıp otoritelerince kabul görmektedir 120 .
Hekim, hastasının HIV virüsü taşıdığını öğrenip de hastasının birlikte yaşadığı
arkadaşına bunu bildirmemsi durumunda sorumlu olacağı, maddi ve manevi
tazminatı ödemesi gerektiğine karar verilmiştir 121 . Burada, hekimin sır sak-
117
OLG Frankfurt a.m. Urteil vom 05.10.1999 - 8 U 67/99. MedR 196.
118
LG Hamburg MedR 1989, 335, 336; Ulsenheimer, pn. 17.
119
BVerfG NJW 1972, 1123; 1977, 1489; s auch BGH NStZ 1998,s. 471.
120
Herzog, s. 289–292.
121
OLG Frankfurt a. M., Urt. v. 05.10.1999- 8 U 67/99, in: MedR 2000, 196–198= NJW 2000,
875- 877.
158
Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi C. XIV, Y. 2010, Sa. 1