Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi

Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu’nun Uzlaştırma Yetkisi
Uzlaştırıcı, taraflara uyuşmazlığın durumuna göre, en uygun çözüm yöntemini
önerir. Taraflarla görüştükten sonra uzlaştırıcı, hakkaniyet ilkelerini de
dikkate alarak, bir sulh sözleşmesi hazırlar ve bu çözümü taraflara sunar 50 . Ancak
bağımsız idari otoritelerdeki uzlaştırma usulü ve süreci, uzlaştırıcının bir
idari merci olmasından dolayı farklılık gösterebilmektedir. Örneğin BTK, uzlaştırma
sürecini işletirken şu aşamaları taraflara sunar: 51
- Uzlaşma yoluna başvuru
- Kurum tarafından başvurunun incelenmesi
- Karar
- Kararın gözden geçirilmesi
Bağımsız idari otoriteler de tarafsız ve özerk kimlikleriyle taraflar arasındaki
uyuşmazlığı, kendi uzmanlık alanı çerçevesinde ve idare hukuku ilkeleri ışığında
çözüme ulaştıracaklardır. Taraflar açısından en uygun çözümü kanunlarda
kendilerine tanınan yetkiler çerçevesinde oluşturmak durumundadırlar. Söz
konusu kurumlar, genel olarak uzlaştırma usulünü uygularken şu özellikler ortaya
çıkmaktadır: 52
- Taraflar hakkında ulaşılan sonuç, bağlayıcı bir karar niteliği taşımaktadır.
- Uzlaştırma usulüne tarafların talebi veya kurum tarafından re’sen
başvurulur.
- Uzlaştırma süreci işlerken, idari otoriteler, üçüncü kişilerin de görüşlerine
başvurabilirler.
- Uzlaştırma usulüne göre, idari otoritenin karar organı tarafından uzlaştırmaya
ilişkin nihai karar verilir.
- Uzlaştırıcı kurum, uzlaştırmaya ilişkin tarafları bağlayan kararının uygulanmaması
durumunda, karara uymayan tarafa idari yaptırım uygulama yetkisine
de sahiptir. (Örneğin, idari para cezası uygulanabilir.)
50
Ziya AKINCI, Milletlerarası Tahkim, Ankara, Seçkin Yayıncılık, Mart 2003, s. 29
51
Bilge GÖKTAYLAR, “Arabağlantı Sözleşmelerinin Hukuksal Açıdan İncelenmesi: Telekomünikasyon
Sektöründe Arabağlantı Uzlaşmazlıklarının Çözümü Prosedürünün İşletilmesi,”
BTK Uzmanlık Tezi, Ankara, Nisan 2005, s. 7 www.tk.gov.tr/yayinlar [25.05.2008].
52
GÖKTAYLAR, s.7-8.
Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi C. XIV, Y. 2010, Sa. 1 347