Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi

Arş. Gör. Begüm İSBİR
Kurum’un hazırladığı sözleşme hükümlerine uyulmaması üzerine, uymayan
tarafa belirlenen oranlarda idari para cezası uygulanacaktır. Kanunkoyucu, bu
düzenleme ile, BTK’nın uzlaştırıcı rolünü kuvvetlendirmiştir. Uzlaştırma sonucunda
ortaya çıkan kararı etkili hale getirmiştir. Eğer kanunkoyucu, uzlaştırma
kararına karşı yargı yoluna başvurulmasını isteseydi; uzlaştırma kararlarının
uygulanmasını etkili hale getirecek, onu kuvvetlendirecek “idari para
cezasını” düzenlemezdi.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, BTK’nın uzlaştırma sonucunda verdiği
kararlara karşı, yargı yolunun kapalı olduğu görüşündeyiz. Kanunkoyucunun
bu düzenlemesi yerindedir, uzlaştırma kavramının amacına uygundur. Ancak,
5809 sayılı Kanun’da uzlaştırma kararlarının bağlayıcılığını açıkça düzenlemekte
de fayda vardır.
Uzlaştırma kararlarına karşı yargı yolunun kapalı olması hususunun tek
istisnası; uzlaştırma kararına uymayan işletmeciyle ilgili, Kurum tarafından
uygulanan idari para cezasına karşı hakkında idari para cezası uygulanan işletmecinin,
yargı yoluna gidebilmesidir.
SONUÇ VE DEĞERLENDİRME
Uzlaştırmanın, uyuşmazlık çözümüne getirdiği çabukluk, kolaylık ve uzmanlaşmış
kişilerce çözüm avantajlarının yanında; telekomünikasyon sektöründe
bazı sorunların yaşandığı açıktır. Bu sorunlar, telekomünikasyon sektöründe
düzenleme, denetleme, yaptırım uygulama ve uyuşmazlık çözme yetkisi
olan BTK’nın “uzlaştırma yetkisinin” hukuksal açıdan daha somut hale getirilmesiyle
çözülebilir. 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu, söz konusu
somutlaştırma işlevini büyük ölçüde yerine getirmiştir.
Türk Hukuku’nda BTK’nın erişim ve arabağlantı sözleşmelerinden kaynaklanan
uyuşmazlıklarda üstlendiği uzlaştırma işlevi konusunda 406 Sayılı
Telgraf ve Telefon Kanunu’nun ve 2813 sayılı Telsiz Kanunu’nun açık olmayan
ve yetersiz düzenlemelerinin olduğunu söyleyebiliriz. Bu eksiklikleri,
5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’nun giderdiği söylenebilir. Ancak
Kanun, sadece işletmeciler arasında ortaya çıkabilecek uyuşmazlıklar konusunda
Kurum’un uzlaştırma yetkisinin olduğunu ifade etmektedir. Kurul Kararları
incelendiğinde, işletmeciler arasındaki uzlaşmazlıkların büyük bir çoğunluğu
“arabağlantı sözleşmelerinde ücretlendirmeye” ilişkindir. Ancak ger-
364
Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi C. XIV, Y. 2010, Sa. 1