stan wojenny w polsce 1981–1983 - Archiwalny serwis Instytutu ...

wzros∏a aktywnoÊç organizacji partyjnych. W województwie che∏mskim,gdzie sytuacj´ w porównaniu z innymi województwami oceniano stosunkowodobrze, wed∏ug szacunków oko∏o 10 proc. cz∏onków partii prezentowa∏o postaw´wyczekujàcà. W organizacjach partyjnych, w których przed 13 grudniadu˝y wp∏yw mia∏a „SolidarnoÊç”, oraz wÊród ludzi m∏odych unikano zabieraniag∏osu na zebraniach (tak zwane milczàce zebrania), zw∏aszcza ocenianias∏usznoÊci wprowadzenia stanu wojennego. Komitet Wojewódzki PZPRw Che∏mie donosi∏, ˝e „wiele organizacji po prostu nie wiedzia∏o, jak si´ zachowaç”47 . Cz∏onkowie partii, nawet na szczeblu egzekutywy komitetu wojewódzkiego,byli s∏abo poinformowani o bie˝àcych wydarzeniach 48 .Po wprowadzeniu stanu wojennego funkcjonowanie PZPR szczegó∏oworegulowa∏a Instrukcja Biura Politycznego KC PZPR w sprawie kierowaniapartià w warunkach zagro˝enia bezpieczeƒstwa paƒstwa. Zgodnie z jejwytycznymi zaraz po 13 grudnia prac´ podj´∏y specjalne zespo∏y aktywukomitetów wojewódzkich PZPR, które mia∏y oceniç sytuacj´ w organizacjachpartyjnych i dokonaç weryfikacji kadr kierowniczych.31 grudnia 1981 r. lubelska organizacja partyjna liczy∏a 61 303 cz∏onkówi kandydatów. W 1982 r. jej szeregi opuÊci∏o oko∏o 8 tys. osób, czyli mniejwi´cej 13 proc. 49 Ju˝ w grudniu 1981 r. zaplanowano zmian´ na ponad pi´çdziesi´ciustanowiskach partyjnych wszystkich szczebli 50 . SpoÊród kadry47AP Che∏m, KW PZPR, 117, k. 95, Informacja o realizacji zadaƒ okreÊlonych przez SekretariatKW PZPR w dniu 30 grudnia 1981 r. do wykonania przez I sekretarzy KM/KMG/KG/KZPZPR oraz pe∏nomocników KW w okresie od 2 do 25 stycznia, 6 II 1982.48W czasie posiedzenia Egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Lublinie pytanom.in., czy aresztowano Zbigniewa Bujaka i czy w Polsce przebywa specjalna misja z krajówEuropy Zachodniej (ibidem, 116, k. 91, Protokó∏ z posiedzenia Egzekutywy KW PZPR w Che∏mie,23 XII 1981).49W województwie lubelskim ok. 65% skreÊlonych w 1982 r. stanowi∏y osoby, które same odesz∏yz partii. Stosunkowo liczna (ponad 20%) by∏a grupa skreÊlonych z powodu braku zainteresowania˝yciem partyjnym, zaniedbywania obowiàzków statutowych lub „zerwania wi´ziz partià”. G∏ównà przyczynà (ok. 70%) decyzji o wydaleniu by∏o nierealizowanie uchwa∏ i poleceƒpartyjnych oraz naruszanie dyscypliny partyjnej. Znacznie mniejszy odsetek wydalonoz powodu „dwulicowoÊci, nieszczeroÊci wobec partii”. W wymienionych grupach znalaz∏y si´osoby nierokujàce nadziei na rzeczywisty udzia∏ w realizacji zadaƒ partii podczas stanu wojennego.Oprócz podanych przyczyn wymieniano jeszcze: pijaƒstwo i chuligaƒstwo, kradzie˝e,niew∏aÊciwy stosunek do obowiàzków rodzinnych, naruszanie norm wspó∏˝ycia, nadu˝ywaniew∏adzy – ∏àcznie ok. 8% decyzji o wydaleniu (AP Lublin, KW PZPR, 100/VII/14, t. 7, Roczneankiety statystyczne, 1982, 1982–1983).50Ibidem, 100/VII/31, t. 28, k. 56, Informacja o sytuacji spo∏eczno-politycznej 29 bm. w województwielubelskim, 29 XII 1981.167