stan wojenny w polsce 1981–1983 - Archiwalny serwis Instytutu ...

yç ∏agodzone lub nawet znoszone. PodkreÊla∏ jednoczeÊnie, ˝e taka postawanie jest wyrazem s∏aboÊci i ust´pstw wobec przeciwników PRL, a wià˝esi´ z opanowaniem sytuacji wewn´trznej w województwie gdaƒskim 120 .Zdaniem Andrzejewskiego si∏y MO i SB winny si´ od tej pory skupiç nalikwidacji tworzàcych si´ podziemnych struktur „SolidarnoÊci”, w szczególnoÊcizaÊ jej bazy poligraficznej, dzi´ki której powstrzyma si´ szczególniegroênà w TrójmieÊcie „wrogà propagand´” ulotkowo-plakatowà. Drugimpodstawowym zadaniem SB by∏o zdaniem Andrzejewskiego przeci´cie kana∏ów∏àcznoÊci i dróg przekazu informacji oraz Êrodków finansowych pomi´dzyzachodnimi „oÊrodkami dywersji politycznej i ideologicznej” a ich„krajowymi kontrahentami”. Oprócz walki z wywiadami paƒstw zachodnichkomendant wojewódzki MO wymieni∏ potrzeb´ ograniczania mo˝liwoÊcibezpoÊredniego wp∏ywu na nastroje spo∏eczeƒstwa Radia WolnaEuropa, które w negatywnym Êwietle ukazuje posuni´cia w∏adz PRL, wojska,SB i milicji, gloryfikuje znaczenie i rol´ KoÊcio∏a katolickiego oraztworzy „mit o martyrologii dzia∏aczy »SolidarnoÊci«” 121 .Najwi´ksze wàtpliwoÊci co do stanu bezpieczeƒstwa publicznego pojawia∏ysi´ wÊród ludzi aparatu w∏adzy po wystàpieniach i manifestacjachrocznicowych zwolenników „SolidarnoÊci”. Na uwag´ w tym wzgl´dzie zas∏ugujeposiedzenie Egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdaƒsku3 wrzeÊnia 1982 r. poÊwi´cone w ca∏oÊci walkom ulicznym, do którychdosz∏o w rocznic´ porozumieƒ sierpniowych w ca∏ym TrójmieÊcie (Gdyni,Gdaƒsku, a nawet w Tczewie). Stanis∏aw Bejger musia∏ wtedy broniç post´powanias∏u˝b si∏owych (ZOMO, SB), które znalaz∏y si´ pod obstrza∏emcz∏onków egzekutywy. W dyskusji podwa˝ali oni skutecznoÊç ogólnie poj´tejprewencji oraz zg∏aszali zastrze˝enia co do sposobu karania uczestnikówzajÊç. Zwracano uwag´ na to, ˝e milicja nie powinna w ogóle dopuszczaçdo jakiejkolwiek koncentracji manifestantów w jednym punkciemiasta. Ponadto, bioràc pod uwag´ znaczny udzia∏ w zajÊciach m∏odzie˝yszkolnej i akademickiej, cz∏onkowie egzekutywy domagali si´ pociàgni´ciado odpowiedzialnoÊci karnej rodziców uczestników manifestacji, a odKuratorium OÊwiaty i Wychowania wydania odpowiednich przepisów ad-120AP Gdaƒsk, KW PZPR, 143, k. 33–34, Protokó∏ z Plenum KW PZPR, 10 III 1982; RelacjaJerzego Andrzejewskiego, kwiecieƒ 2002 (notatka w zbiorach autora).121Ibidem, k. 37–38, Protokó∏ z Plenum KW PZPR, 10 III 1982. Zob. te˝ H. Dominiczak, Organybezpieczeƒstwa PRL 1944–1990. Rozwój i dzia∏alnoÊç w Êwietle dokumentów MSW, Warszawa1997, s. 356.506