stan wojenny w polsce 1981–1983 - Archiwalny serwis Instytutu ...

Od wrzeÊnia 1982 r. cz∏onkowie Komitetu Krakowskiego PZPR rozpocz´lirozmowy z kandydatami do komisji inicjujàcej utworzenie TymczasowejRady Krajowej PRON. Do rozmów wytypowano przedstawicieli Êwiatakultury Krakowa znanych poza regionem. Podejmowanie rozmowy zeStanis∏awem Lemem z góry skazano na niepowodzenie. Wspó∏pracy stanowczoodmówi∏ Jan Józef Szczepaƒski. Chocia˝ wielu rozmówców przychylnieodnios∏o si´ do idei porozumienia narodowego, wi´kszoÊç z nichodmówi∏a udzia∏u w nowej strukturze, t∏umaczàc si´ sprawami osobistymii zawodowymi. Inicjatyw´ biernie poparli mi´dzy innymi: Jerzy Biƒczycki,Kaja Danczowska, Józef Gierowski, Miko∏aj Grabowski, Krzysztof Penderecki(który swój udzia∏ uzale˝ni∏ od akcesu Witolda Lutos∏awskiego) i Stanis∏awRadwan. Jerzy Trela i Edward Lubaszenko zgodzili si´ na udzia∏w nowej strukturze, pod warunkiem ˝e nie b´dà jedynymi reprezentantamiÊrodowiska aktorskiego, obawiali si´ bowiem, i˝ mogliby byç „spaleni”w Êrodowisku na d∏u˝szy czas 87 .Miejski Komitet Odrodzenia Narodowego w Kielcach zawiàza∏ si´25 marca 1982 r. Na jego czele stanà∏ rektor WSP prof. Henryk Jurkiewicz.Zak∏adowe KON powsta∏y we wszystkich wi´kszych zak∏adach Kielecczyzny.Na Kielecczyênie nie by∏o równie˝ wi´kszych trudnoÊci z formowaniemstruktur PRON. Ma∏opolska i Âwi´tokrzyskie, pomimo bliskoÊciterytorialnej, w okresie stanu wojennego odmiennie reagowa∏y na dzia∏aniaw∏adz komunistycznych w wi´kszoÊci sfer ˝ycia publicznego.3. Opozycja iopór spo∏ecznySzybkie spacyfikowanie strajków okupacyjnych w grudniu 1981 r. sprawi∏o,˝e ta forma oporu na d∏ugi czas straci∏a sens. ¸atwoÊç, z jakà stosunkowoniewielkie oddzia∏y milicji i wojska (wyjàtek stanowi∏ tu HiL)likwidowa∏y protesty w zak∏adach pracy, podzia∏a∏a deprymujàco nacz∏onków zwiàzku, sk∏aniajàc ich do poszukiwania innych, bardziej skutecznychmetod.Prowadzone na szerokà skal´ internowania i aresztowania przywódcówzwiàzkowych w pierwszych tygodniach stanu wojennego rozbi∏y lubczasowo sparali˝owa∏y wi´kszoÊç struktur zwiàzkowych. Najdotkliwiej odczu∏yto kierownictwa obu zarzàdów regionów oraz komisje zak∏adowe,87Ibidem.237