J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

KRALIN DÖNÜŞÜ
çelik ve demirden yapılmış, inatçı taş kuleler ve burçlarla
korunuyor olabilirdi ama bütün o yüksek ve aşılmaz surun en zayıf
noktası, kilidiydi.
Davullar daha da yüksek sesle vurdu. Alevler yükseldi. Kocaman
makinalar alanlardan ilerledi; tam ortada kocaman bir şahmerdan
vardı; muazzam zincirlerin ucunda sallanan, uzunluğu yüzlerce
ayağa varan, ormandan kesilmiş bir ağaç. Uzun zamandır Mordor'un
demirhanelerinde dökülüp duruyordu bu şahmerdan ve kara
çelikten dökülmüş olan iğrenç kafasına kudurmuş bir kurt biçimi
verilmişti; üzerinde de yıkım büyüleri vardı. Grond koymuşlardı
ismini, eskinin Yeraltı Tokmağı'nın bir hatırası olarak. Kocaman
hayvanlar çekiyorlardı şahmerdanı, etrafını orklar sarmıştı;
geriden de şahmerdanı kullanacak olan dağ devleri yürüyordu.
Fakat Cümlekapısı civarında mukavemet hâlâ kuvvetli idi; burada
Dol Amroth silahşörleri ile garnizonun en çetin adamları saldırmak
için hazır bekliyorlardı. Her yandan ok yağıyordu; kuşatma kuleleri
birer meşale misali aniden çatırdıyarak alev alıveriyordu.
Cümlekapısı'nın her iki yanında surların önünde yer döküntüler ve
cesetlerle dolup taşmıştı; yine de sanki zıvanadan çıkmış gibi daha
da çok sayıda düşman geliyordu.
Grond yoluna devam eti. Grond'un iskeleti ateş almıyordu; arada
bir şahmerdanı çekmekte olan kocaman hayvanlardan biri delirip,
şahmerdanı koruyan sayısız ork arasında tepinip onları yere serse
bile, bunların cesetleri yoldan çekiliyor ve diğerleri onların yerine
geçi veriyordu.
Grond yoluna devam etti. Davullar deliler gibi gümbürdüyordu.
Cesetlerin oluşturduğu tepeciklerin üzerinden korkunç bir suret
belirdi: Bir atlı, uzun boylu, kukuletalı, kara bir pelerine bürünmüş.
Yavaş yavaş, ölenlerin üzerine basarak, okları umursamadan ileri
doğru sürdü atını. Durdu ve uzun, soluk kılıcını kaldırdı. Ve o tam
bunu yaparken herkesin içine, hem şehri savunanların, hem de
düşmanın içine büyük bir korku düştü; adamların kolları iki yanlarına
düştü, artık yayların telleri şakımıyordu. Bir an için her şey durdu.
122