J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

KRALIN DÖNÜŞÜ
söylüyordu; o zaman Merry şarkının neyle ilgili olduğunu anlamasa
bile kalbinin hopladığını hissediyordu.
Ne olursa olsun yalnızdı ve kendini şu anda, günün sonunda
olduğu kadar yalnız hissetmemişti hiç. Bütün bu yabancı dünyada
Pippinen nerelerde olduğunu; Aragorn, Legolas ve Gimli'nin başına
neler geldiğini merak etti. Sonra aniden, gönlünde duyduğu soğuk
bir temas gibi Frodo ile Sam'i düşündü. "Onları unutuyorum!" dedi
kendi kendine sitemle. "Üstelik onlar hepimizden daha önemli.
Sözde ben onlara yardım için gelmiştim; ama artık yüzlerce mil
uzakta olmalılar, eğer hâlâ hayattalarsa." Titredi.
"Tapanvadi'ye vardık sonunda," dedi Éomer. "Yolculuğumuz
hemen hemen bitti." Durdular. Dar koyaktan çıkan yollar dimdik
iniyordu aşağıya. Akşam karanlığı içinde, sanki yüksek bir
pencereden bakarmış gibi bir parçacığı görülebiliyordu büyük
vadinin. Nehir kenarında pırıldayan tek bir minik ışık vardı.
"Bu yolculuk bitmiş olabilir," dedi Théoden, "Ama benim daha
gitmem gereken çok yol var. Dün gece dolunay vardı, sabahleyin
Edoras'a, Yurt'ta toplananlara katılmak için süreceğim atımı."
"Beni dinleyecek olursanız," dedi Eomer alçak sesle, "sonra yine
yurda dönersiniz cenk bitende, ister kazanılsın, ister kaybedilsin. "
Théoden gülümsedi. "Yo oğlum, artık sana böyle diyeceğim,
benim yaşlı kulaklarıma Solucandil'in yumuşak sözcüklerini
söyleme!" Oturduğu yerde doğrularak, dönüp arkadaki
alacakaranlığa doğru solup giden uzun bir sıra halinde dizilmiş
adamlarına baktı. "Batıya at sürmeye başladığımdan beri, gün
uzamında uzun yıllar geçmiş gibi geldi bana; ama bir daha asla bir
bastona yaslanmayacağım. Eğer cenk yiterse, benim dağlarda
saklarımam ne işe yarar? Ve eğer kazandırsa, ben gücümün kalan
son kısmını da harcayıp ölmüşüm, ölmemişim ne gam? Fakat şimdi
bunları bir kenara bırakalım. Bu gece Dunharrow Sığınağı'nda
yatacağım. En azından bir akşamlık dinginliğimiz olacak. Haydi, ileri
sürelim atlarımızı!"
72