J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

CIRITH UNGOL KULESİ
Burada yolumun sonunda
karanlıklara gömülmüş yatsam da,
bütün yüksek ve güçlü kulelerin
ve sarp dağların ötesinde,
Güneş tüm gölgelerin üstünden aşar
ve yıldızlar yaşar sonsuza kadar:
Gün bitti demeyeceğim asla,
asla veda etmeyeceğim Yıldızlara.
"Bütün yüksek ve güçlü kulelerin," diye yine başlamıştı ki,
birdenbire sustu. Sanki kendisine cevap veren belli belirsiz bir ses
duymuştu. Ama şimdi hiçbir şey işitmiyordu. Evet, bir şeyler
duyabiliyordu ama bu birinin sesi değildi. Ayak sesleri yaklaşıyordu.
Yukarıdaki koridorda sessizce bir kapı açılmıştı; kapının
menteşeleri gıcırdadı. Sam dinlemek için olduğu yere sindi. Kapı
kasvetli bir gümbürtü ile kapandı; sonra hırıldayan bir ork sesi
haykırdı.
"Hey! Sen oradaki, bok faresi! Viyaklamayı kes yoksa gelir
seninle ilgileniveririm. Duyuyor musun?"
Hiç cevap gelmedi.
"Tamam," diye hırladı Snaga. "Ama ben yine de gelip ne haltlar
karıştırdığına bir bakacağım."
Menteşeler bir kez daha gıcırdadı ve koridorun eşiğinin
kenarından bakmakta olan Sam açık bir kapıdan gelen ışık kıpırtısını
ve dışarı çıkmakta olan bir orkun belli belirsiz suretini gördü. Sanki
elinde bir merdiven taşıyordu. Aniden cevap doğuverdi Sam'in
içine; en üstteki odaya koridorun tavanındaki kapaktan çıkılıyordu.
Snaga merdiveni yukarı dayadı, dengeledi, sonra gözden kayboldu.
Sam çekilen bir sürgü sesi işitti. Sonra o iğrenç sesin yeniden
konuştuğunu duydu.
"Sessiz sessiz yat, yoksa fena ödetirim sana! Huzur içinde
yaşayacak fazla vaktin kalmadı zaten herhalde; ama eğlencenin
231