J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

EK A
dünya üzerinde kalmış olabilecek İsildur Varislerini aradığını
biliyordu.
"Fakat Estel henüz yirmi yaşına gelmişti ki Elrond'un oğullarıyla
birlikte büyük işler başardıktan sonra Ayrıkvadi'ye döndü; Elrond
ona bakınca içine mutluluk dolmuştu, çünkü onun zarif ve soylu biri
olduğunu, daha bedenen ve aklen gelişeceği halde erkekliğe erken
adım attığını görmüştü. O yüzden o günden itibaren Elrond ona
gerçek ismiyle hitap etmiş, kim olduğunu, kimin oğlu olduğunu
anlatmış ve ona sülalesinin yadigarlarını sunmuştu.
“İşte Barahir'in yüzüğü,' demişti,’uzaktan akrabalığının bir
nişanı; ve işte Narsil'in kırık parçalan. Bunlarla daha büyük işler
başarabilirsin; çünkü başına bir felaket gelmezse, ya da sınavda
başarısız olmazsan, ömrünün insanların ömürlerinden daha fazla
olacağını görebiliyorum. Lâkin sınavın uzun ve zorlu olacak.
Annûminas Saltanat Asası'nı alıkoyuyorum çünkü onu hak etmen
lazım gelir.'
"Ertesi gün tam güneşin kavuştuğu saatlerde Aragorn tek başına
ormanda dolaşıyordu, içi neşe doluydu; kendisi umut dolu ve dünya
da çok latif olduğundan şarkılar söylüyordu. Aniden, daha şarkısını
söylerken, huş ağaçlarının beyaz gövdeleri arasında, yeşil çimenler
üzerinde yürüyen bir kız gördü; bir rüyaya daldığını veya okudukları
şarkıları dinleyenlerin gözleri önünde canlandıran Elf Ozanların
kabiliyetlerini kazandığını düşünerek olduğu yerde hayretler içinde
kalakaldı.
"Çünkü Aragorn tam o anda Lüthien ile Beren'in Neldoreth
ormanında karşılaşmasını anlatan Lüthien gazelini okuyordu. Ve o da
ne! Lüthien gözleri önünde, gümüşlere ve mavilere bürünüp bir elf
yuvasındaki alacakaranlığa benzeyen zarafetiyle Ayrıkvadi'de
yürümeye başlamaz mı; kara saçları aniden çıkan yelde dağılmış,
kirpikleri yıldızlar gibi taşlarla dolu.
"Bir an için Aragon sessizce seyretti fakat onun geçip
gitmesinden ve bir daha onu görememekten korkarak ona Tinûviel,
Tinûviel! diye seslendi, çok zaman önce, Eski Günler'de Beren'in
401