J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

GÖLGE DİYARI
"Ork eşyaları bir işe yaramıyor," dedi Sam, kolunu sallayarak.
"Keşke orklar gibi postum olaydı."
Sonunda Frodo daha fazla ilerleyemedi. Basamak basamak, dar
bir koyağa tırmanmışlardı ama son sarp sırtın görüş alanına
girmeleri için bile daha çok tırmanmaları gerekiyordu. "Artık
dinlenmem lazım Sam," dedi Frodo, "ve uyuyabilirsem uyumalıyım."
Etrafına bakındı ama bu neşesiz topraklarda bir hayvanın bile
kıvrılıp yatabileceği bir yer yok gibiydi. Zamanla, yorgun argın,
alçak bir kayanın yüzünden bir örtü gibi aşağıya sallanan böğürtlen
çalısından bir perde altına süzüldüler.
Burada oturarak yiyebildikleri kadar bir şeyler yediler.
Kıymetli lembas'larını önlerindeki daha kötü günler için saklayarak,
Faramir'in tedarik ettiği şeylerden Sam'in torbasında ne kaldıysa
onu paylaştılar: Biraz kuru meyva ve küçük bir dilim tuzlu et; birkaç
yudum da su içtiler. Vadideki su birikintilerinden yine biraz içmiş
olmalarına rağmen çok susamışlardı. Mordor'un havasında insanın
ağzını kurutan acı bir koku vardı. Sam'in aklına su gelince cesareti
kırılıyordu. Morgai'nin gerisinde geçmeleri gereken o korkunç
Gorgoroth ovası vardı.
"Önce sen uyu Bay Frodo," dedi. "Hava yeniden kararmaya
başladı. Herhalde gün bitmek üzeredir."
Frodo içini çekti; daha sözler bitmeden uykuya dalmıştı bile.
Sam kendi yorgunluğuyla boğuşuyordu, Frodo'nun elini eline aldı;
derin gece çökünceye kadar orada sessizce oturdu. Sonra,
sonunda, kendini uyanık tutabilmek için saklandıkları yerden
emekleyerek dışarıya bakındı. Etraf gıcırtı, çıtırtı ve şeytani
seslerle doluydu ama bir canlı veya bir ayak sesi duyulmuyordu.
Ephel Duath'ın çok yukarılarında, Batı'da, akşam göğü hâlâ loş ve
donuktu. Dağların en üstündeki karanlık kayalık tepenin üzerinde,
parçalanmış bir bulutun arasından bakan beyaz bir yıldızın bir süre
pırıldadığını gördü Sam. Terk edilmiş topraklardan yukarı bakarken
yıldızın güzelliği içini yaktı ama ümidi de geri geldi. Çünkü sonuç
olarak Gölge'nin sadece küçük ve geçici bir şey olduğu düşüncesi
berrak ve soğuk bir ışık huzmesi gibi içini delmişti: Onun
249