J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

MİNAS TİRİTH
bir güce, daha derin bir irfana ve gizlenmiş olan bir haşmete sahip
olduğunu algıladı. Ayrıca, aslında daha yaşlıydı, çok çok daha yaşlı.
"Ne kadar daha yaşlı acaba?" diye merak etti ve o zaman bunu daha
önce düşünmemiş olmasının ne kadar garip olduğunu fark etti.
Ağaçsakal büyücülerle ilgili bir şeyler söylemişti ama o zaman bile
Gandalf’ı onlardan biri olarak düşünmemişti. Gandalf neydi?
Dünyanın hangi ırak zamanı ve yerinde gelmişti dünyaya ve ne
zaman gidecekti? Sonra düşünceleri bölündü; Denethor ile
Gandalfın hâlâ birbirlerinin gözlerine bakmakta olduğunu gördü,
sanki birbirlerinin zihninden geçenleri okuyorlarmış gibi. Fakat
bakışlarını ilk kaçıran Denethor oldu.
"Evet," dedi; "çünkü Taşlar kaybolmuş olsa dahi, Gondor'lu
hükümdarların normal insanlardan daha keskin gözlere sahip olduğu
söylenir; onlara birçok da haber ulaşır. Fakat oturun şimdi! "
Derken adamlar bir sandalye ile alçak bir tabure taşıyarak
geldiler; bir tanesi üzerinde gümüş kapaklı bir sürahi, kupalar ve
beyaz kekler bulunan bir tepsi getirdi. Pippin oturdu ama gözlerini
bir türlü yaşlı hükümdardan alamıyordu. Gerçekten öyle mi olmuştu
yoksa ona mı öyle gelmişti bilemiyordu ama Taşlar'dan konuşurken
yaşlı adamın gözlerindeki pırıltılardan birinin aniden kendi yüzüne
düşer gibi olduğunu hissetmişti.
"Şimdi bana hikâyeni anlat sevgili kulum," dedi Denethor, yan
nezaket, yarı alayla. "Çünkü oğlumun kendine arkadaş seçtiği birinin
sözleri gerçekten de hoş gelecektir."
Pippin koca salonda, Gondor Hükümdarı'nın delip geçen bakışları
altında, arada bir sorduğu kurnaz sorularla deşildiği ve bütün bu
süre zarfında olanları dinleyen, seyreden ve (Pippin'e öyle
geliyordu) kabarmakta olan öfkesini ve sabırsızlığını bastıran
Gandalfın varlığını hissettiği o saati bir daha hiç unutamadı. Saat
bittiğinde ve Denethor çıngırağı tekrar çaldığında, Pippin bitip
tükenmişti. "Saat dokuzu geçmemiştir daha," diye düşündü. "Şu
anda üst üste üç kahvaltı edebilirim."
23