J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

KRALIN DÖNÜŞÜ
"Anladım. Ama bence şansımızı ya da nimetimizi birlikte denemeliyiz
Sam. Yine de dikkatli ol, soğuk olabilir!"
Su soğuktu ama buz gibi değildi ve tadı da pek hoş sayılmazdı;
acı ve yağlı bir tat bırakıyordu ağızda hemen, ya da
memleketlerinde olsa öyle derlerdi. Burada ise eşsiz bir şey gibi
geliyordu onlara; ne korku ne de temkin azaltıyordu bu duyguyu.
Kana kana içtiler, Sam matarasını yeniden doldurdu. Ondan sonra
Frodo kendini daha rahat hissetti ve yol genişleyinceye, yol
kenarındaki kaba bir duvarın başlangıcı onları başka bir ork
karakoluna yaklaşmakta oldukları konusunda uyanncaya kadar
birkaç mil daha ilerlediler.
"Burada yoldan ayrılacağız işte Sam," dedi Frodo. "Ve doğuya
dönmemiz lazım." Vadinin öte yanındaki kasvetli sırtlara bakarken
içini çekti. "Orada, yukarıda bir kovuk bulacak kadar gücüm kaldı
ancak. Ondan sonra biraz dinlenmem gerekecek. "
Nehir yatağı artık yolun biraz altında kalıyordu. Zar zor yatağa
indiler ve geçmeye başladılar. Vadinin yukarılarında bir yerlerden
damlaya damlaya gelen iplik gibi suların oluşturduğu karanlık su
birikintilerine geldiklerinde hayret içinde kaldılar. Dış sınırlarında,
batıya bakan dağların altında Mordor ölmekte olan bir ülke
görünümündeydi ama henüz ölmemişti. Burada kaba da olsa, eğri
büğrü de olsa hâlâ bir şeyler yetişiyor, yaşam savaşı veriyordu.
Vadinin öte yakasında, Morgai'deki dere yataklarında bodur,
çelimsiz ağaçlar gizli gizli oldukları yere tutunmuştu; kaba, kurşuni
renkli çalı öbekleri kayalarla savaşıyor, üzerlerine büzüşmüş
yosunlar tırmanıyordu; her yana birbirine girmiş koca kıvırcık
böğürtlen çalıları yayılmıştı. Kimisinin uzun, insana batan dikenleri,
kimisinin de insanı bıçak gibi kesen kanca şeklinde çengelleri vardı.
Hüzünlü havalarda ufalanan ve hışırdayan, geçmiş bir yılın kasvetli,
buruşuk yaprakları asılı duruyordu üzerlerinde, fakat kurtçuk dolu
tomurcukları ancak açabiliyordu. Orklar gibi kırmızı göz biçimli bir
lekeleri olan boz, gri, siyah renkli sinekler etrafta vızıldıyarak
sokuyorlardı; fundaların üzerinde de aç titrersinek bulutları
oynaşıyor, dönüp duruyordu.
248