J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

ROHİRRİM'İN GELİŞİ
ayrılmamızı, böylece gidişimizi yann hava aydınlanacağı kadar
aydınlandığında ya da beyimiz bize işaret ettiğinde varacak şekilde
ayarlamamızı öneririm."
Kral buna rıza gösterdi ve komutanlar ayrıldı. Fakat kısa bir
süre sonra Elfmiğferi geri döndü, “İzciler gri ormanın gerisinde
rapor edecek bir şey bulamamışlar beyim," dedi, “İki adamdan
gayri: iki ölü adam ve iki ölü at." ,
"Ee?" dedi Eomer. "Ne olmuş?"
"Şu beyim. Bunlar Gondor'un ulaklarıymış, biri Hırgon olabilir.
En azından elinde hâlâ Kızıl Ok varmış ama kafası kesilmiş. Ve bir
şey daha var. İşaretlere göre öldürüldüklerinde batı yönüne doğru
kaçıyorlarmış Okuyabildiğim kadarıyla düşmanı daha o zaman dış
surda bulmuşlar, ya da geri döndüklerinde surlara saldırırken bu da
iki gece önce anlamına gelir, eğer âdetleri olduğu üzere asken
menzillerdeki atları kullanmışlarsa. Şehir'e varıp geri dönmüş
olamazlar."
"Eyvah!" dedi Theoden. "O halde Denethor bizim gelişimizi
haber almamış, gelmemizden ümidi kesmiş olabilir."
"Sıkışanın gecikmeye tahammülü olmaz ama hiç yoktansa geç
olması yeğdir," dedi Eomer. "Sonra belki de bu dar zamanda,
insanlar ağızlarıyla konuşmaya başlayalı beri kullandıkları bu eski
atasözünün doğruluğu ilk defa tam anlamıyla ortaya çıkacaktır."
Geceydi. Rohan ordusu yolun iki yanında da yavaş yavaş
ilerliyordu. Mindolluin'in eteklerinden geçen yol artık güneye doğru
dönüyordu. Uzakta, neredeyse tam önlerinde kara gökyüzünün
altında al al bir ışıltı vardı ve koca dağın yamaçları bunun önünde
kapkara yükseliyordu. Pelennor'un Rammas'larına yaklaşıyorlardı;
ama gün henüz gelmemişti.
Kral önden giden bölüğün ortasında sürüyordu atını, etrafında
hanedanından adamlarla. Elfmiğferi'nin atçanları onları izliyordu;
Merry Saklımiğfer'in artık yerini terk ettiğini ve sonunda tam
kralın muhafızlarının arkasına varıncaya kadar karanlıkta durmadan
ileri gittiğini fark etti. Aniden durdular. Merry önünde, insanların
133