J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

CIRITH UNGOL KULESİ
duyduğumda ve cevap vermeye çalıştığımda da rüya görmüyordum,
öyle mi? O da sen miydin?"
"Bendim ya Bay Frodo. Ümidimi tamamen kaybetmiştim neredeyse.
Seni bulamıyordum."
"Eh, şimdi buldun işte Sam, sevgili Sam," dedi Frodo ve Sam'in
şefkatli kollan arasına bıraktı kendini gözlerini kapatarak; tıpkı
gece üzerine çöken korkular sevdiği bir ses veya bir el tarafından
kovulmuş, huzura ermiş bir çocuk gibi.
Sam'e o sonsuz mutluluk içinde durmadan oturabilirmiş gibi
geldi; ama buna izin yoktu. Beyini bulması yetmiyordu, daha uğraşıp
onu kurtarması gerekiyordu. Frodo'yu alnından öptü. "Haydi! Uyan
Bay Frodo!" dedi, elinden geldiğince yaz sabahları Çıkın
Çıkmazı'nda perdeleri açarken seslendiği gibi seslenmeye
çalışarak.
Frodo içini çekerek oturdu. "Neredeyiz? Buraya nasıl geldim?"
diye sordu.
"Başka bir yere gidinceye kadar hikâye anlatacak vakit yok Bay
Frodo," dedi Sam. "Ama yine de söyleyeyim, orklar seni yakalamadan
önce, tünelin oradan birlikte gördüğümüz kulenin tepesindeyiz.
Bu ne kadar zaman önceydi bilmiyorum. Bir günden fazla olmuştur
herhalde."
"O kadarcık mı?" dedi Frodo. "Haftalar gibi geliyor bana. İlk
fırsatta her şeyi anlatmalısın. Bir şey çarptı bana, değil mi?
Karanlığa ve kötü düşlerin içine düştüm ve uyandığımda, uyanmanın
daha da kötü olduğunu gördüm. Her yanım orklarla doluydu. Sanırım
gırtlağımdan aşağıya korkunç, yakıcı bir içecek döküyorlardı.
Zihnim berraklaştı ama her yanım ağrıyordu, yorgundum.
Üstümdeki her şeyi çıkarttılar; sonra iki koca hayvan gelerek beni
sorguya çekti; üzerimde durup şeytanca bir zevkle, bıçaklarını
elleye elleye, aklımı kaçıracağımı zannedinceye kadar beni sorguya
çektiler. Pençelerini ve gözlerini hiç unutmayacağım."
"Onlar hakkında konuşmaya devam edersen unutamazsın da Bay
Frodo," dedi Sam. "Eğer onlarla bir daha karşılaşmak istemiyorsan
ne kadar çabuk gitsek o kadar iyi olacak. Yürüyebilir misin?"
233