J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

KRALIN DÖNÜŞÜ
BÖLÜM VII
MEMLEKET YOLU
Sonunda hobbitlerin yüzü memleketlerine dönmüştü. Artık
yeniden Shire'ı görmek için sabırsızlanıyorlardı; fakat ilk başlarda
yavaş gittiler çünkü Frodo'nun içinde bir huzursuzluk vardı.
Bruinen Geçitleri'ne geldiklerinde duraksadı, derenin içine girmeye
gönülsüz gibiydi; ve bir süre için gözlerinin onlan ve etrafındaki
şeyleri görmediğini fark ettiler. Bütün o gün boyunca sessiz kaldı.
Ekim'in altısıydı.
"Istırabın mı var Frodo?" dedi Gandalf sessizce Frodo'nun
yanında at sürerken.
"Evet, var," dedi Frodo. "Omuzum. Yara ağrıyor ve karanlığın
hatırası üzerime çok ağır bindi. Bugün tam bir yıl oluyor."
"Heyhat! Her zaman, tam manasıyla iyileştirilemeyen yaralar
olmuştur," dedi Gandalf.
"Korkarım benimki öyle olacak," dedi Frodo. "Aslında geriye
dönüş diye bir şey yok. Shire'a varsam bile hiçbir şey eskisi gibi
olmayacak; çünkü ben aynı olmayacağım. Bir bıçak, zehirli bir iğne,
bir diş ve uzun bir yükle yaralandım ben. Huzuru nerede
bulacağım?"
Gandalf cevap vermedi.
Ertesi günün sonunda ıstırap ve huzursuzluk geçti; Frodo
yeniden neşelendi, bir gün öncesinin siyahlığını hiç
hatırlamıyormuşçasına neşeliydi. Bu olaydan sonra yolculukları
güzel devam etti; günler çabuk geçiyordu; çünkü hayvanlarını rahat
rahat sürüyorlar ve güz güneşiyle sararan ve kızaran yapraklarıyla,
o güzel ormanlık alanlarda oyalanıyorlardı. Sonunda
Fırtınatepesi'ne vardılar; akşam yaklaşmaya başlamıştı ve tepenin
gölgesi yol üzerine kopkoyu düşüyordu. O zaman Frodo onlara acele
etmeleri için yalvardı; ne olursa olsun tepeye doğru bakmıyordu;
340