J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

GRi LiMANLAR
açıkça elinde taşıdığını gördü; yüzüğün üzerindeki taş ateş gibi
kıpkırmızıydı. O zaman, gidecek olanlar mutlu oldu çünkü Gandalf in
da onlarla aynı gemiye bineceğini biliyorlardı.
Fakat Sam artık hüznü gönlünün derinliklerinde hissediyordu;
ona öyle geldi ki ayrılış bu kadar acı olunca, eve yapacağı dönüş
yolculuğu çok daha kederli olacak. Fakat daha orada öyle durmuş
ciflerin gemiye binişim seyrederken ve ayrılış için bütün hazırlıklar
yapılırken, Merry ile Pippin çıkageldiler. Pippin gözyaşları arasında
güldü.
"Daha önce de bizi atlatmaya çalışmış ama becerememiştin
Frodo," dedi. "Bu kez neredeyse başaracaktın da, ama yine olmadı.
Gerçi bu kez seni ele veren Sam değil de Gandalf in ta kendisi oldu!"
"Evet," dedi Gandalf; "çünkü geriye bir kişi dönmektense üç kişi
dönmek daha kolay. Evet, işte sevgili dostlar sonunda burada,
Deniz'in kıyılarında Orta Dünya'daki yol arkadaşlığımız bitiyor
Barışla gidesiniz! Ağlamayın, demeyeceğim; çünkü bütün gözyaşları
kotu değildir."
Sonra Frodo Merry ile Pippin'i ve son olarak da Sam'i öptü ve
gemiye bindi; yelkenler açıldı, rüzgâr esti ve gemi yavaş yavaş uzun
gri haliçten kaydı; Frodo'nun taşıdığı Galadriel'in şişeciği
pırıldayarak gözden kayboldu. Ve gemi Yüksek Deniz'e çıktı ve
sonunda yağmurlu bir gecede Frodo havada tatlı bir koku alıp su
üzerinden bir şarkı sesi duyuncaya kadar Batı'ya gitti. O zaman
ona, tıpkı Bombadil'in evinde görüdüğü rüyadaki gibi gri yağmur
perdesi, gümüşten bir cama dönüşüp kalkmış gibi geldi ve o zaman
süratle atan bir şafakta ak sahilleri ve gerisindeki yemyeşil
toprakları gördü.
Fakat Liman'da duran Sam'e akşam yerini karanlığa bıraktı gibi
geldi; gri denize bakarken suların üzerinde hızla Batı'da kaybolan
bir gölge gördü sadece. Orada, gecenin ilerleyen vakitlerine kadar
durdu kaldı, Orta Dünya'nın kıyılarında sadece dalgaların ah
edişlerini ve mırıltılarını duyarak; bu sesler kalbinin derinlerine
çöktü. Yanında Merry ile Pippin duruyordu ve hepsi sessizdi.
397