J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

PELENNOR ÇAYIRLARI SAVAŞI
kadınları da mı savaşa geldi?"
"Hayır! Bir teki sadece," diye cevap verdiler. "Hanım Eowyn'dir
o, Eomer'ın kızkardeşi; bu saate kadar onun geldiğinden haberimiz
yoktu, şimdi kahroluyoruz bu yüzden."
Sonra prens, yüzü solgun ve soğuk da olsa onun güzelliğini
görerek, daha yakından bakmak için eğilirken kızın eline değdi.
"Rohan' lılar!" diye bağırdı. "Aranızda hiç hekim yok mu? Ölümcül
bir yara ile yaralanmış olabilir ama kanımca hâlâ yaşıyor." Kolundaki
parlatılmış kol zırhını kızın soğuk dudaklarına götürdü: zırhın
üzerinde ancak görülebilen minik bir buğu oluşmuştu.
"Artık aceleye ihtiyaç var," dedi ve birini hemen Şehir'e geri
yolladı yardım getirmesi için. Kendisi ise ölmüş olana eğilerek veda
etti ve atma atlayarak savaşa gitti.
Artık çatışma Pelennor tarlalarında bütün şiddetiyle artmaya
başlamıştı; silahların gürültüsü arşa varıyordu adamların
haykırışları ve atların kişnemeleriyle. Borular öttürülüyor,
borazanlardan kulakları tırmalayan sesler çıkıyor, mûmak'lar
savaşa sürülürken böğüriiyorlardı. Şehir'in güney surları altında
Gondor'un piyadeleri, hâlâ burada büyük bir güç halinde toplanmış
bulunan Morgul alaylarıyla karşılaşmışlardı. Fakat süvariler doğuya
Ğomer'ın imdadına gittiler: Anahtarlar Muhafızı, Lossarnach Beyi
Uzun Hurin, Yeşil Tepeler'den Hirluin ve etrafında silahşörleriyle
zarif Prens Imrahil.
Rohirrim onların yardımına çok çabuk gelemedi; çünkü şans
Ğomer'e karşı dönmüş, hiddeti kendisine zarar vermişti.
Saldırısmdaki o büyük hiddet düşmanlarının ön safını hemen hemen
tamamen alaşağı etmiş ve Süvarilerin üçgen şeklinde ilerleyen
büyük kümesi Güneyliler'in saflarından geçerek atlılarını mağlup
etmiş, piyadelerini mahvetmişti. Fakat mûmak'ların gittiği yere
atlar gitmiyor, ürküyor, yoldan sapıyorlardı; büyük canavarlarla
dövüşülmemişti, onlar savunma kuleleri gibi duruyorlar, Haradrim
onların etrafında toplanıyordu. Ve eğer Rohirrim saldırırken
Haradrim'den üç kere daha az sayıda idiyse bile, kısa bir süre
147