J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

KRALIN DÖNÜŞÜ
kahverengi! Rüzgâr Doğu'dan estiği zamanlar sık sık böyle kasvetli
havalar yaşıyor musunuz?"
"Hayır," dedi Beregond, "bu dünyaya ait bir hava değil bu. Onun
garazının bir işareti; gönülleri ve akılları karartsın diye Ateş Dağı'
ndan gelen kötülüğün dumanı. İşe de yarıyor gerçekten. Keşke
Faramir Bey geri gelse. O hiç yılmaz. Ama şimdi, bakalım
Karanlık'tan çıkıp Nehir'i aşarak gelebilecek mi?"
"Evet," dedi Pippin, "Gandalf da endişeli. Faramir'i burada
göremeyince hayal kırıklığına uğramıştı zaten sanırım. Peki Gandalf
nerelerde şimdi? Öğle yemeğinden önce Hükümdar'ın divanından
ayrıldı; üstelik morali de pekiyi değildi, galiba. Belki de kötü bir
haber doğmuştur içine."
Konuşurlarken kulakları birdenbire sağırlaşıverdi; taş gibi
dondu. Pippin ellerini kulaklarına bastırarak sindi; fakat bir yandan
siperden bakarken bir yandan da Faramir hakkında konuşmakta
olan Beregond olduğu yerde kaldı, dimdik, şaşkın gözlerle etrafı
seyrederek. Pippin duymuş olduğu tüyler ürperten çığlığı tanıyordu:
Çok önceleri Shire'daki Batak'ta duyduğu sesin aynıydı, ama aıtık
hem güç hem de nefret yönünden büyümüştü; gönülleri zehirli bir
umutsuzlukla delip geçiyordu.
Sonunda Beregond kendini zorlayarak konuşabildi. "Geldiler!"
dedi. "Cesaretini topla ve bak! Aşağıda korkunç şeyler var."
Pippin gönülsüzce oturdukları yere tırmanarak, surun üzerinden
baktı. Pelennor altında karanlıklar içinde uzanıyor, Ulu Nehir'in
hayal meyal seçilebilen çizgisine doğru soluyordu. Fakat şimdi,
aşağılarda, havada, zamansız bir gecenin gölgeleri gibi, leş
kargaları kadar korkunç ama yine de kartaldan bile daha büyük,
ölümün kendisi kadar acımasız, kuşa benzer beş suretin nehri
halkalar çize çize geçtiğini gördü. Kâh üstlerine doğru çullanıyorlar,
neredeyse surların ok menziline kadar gelmeye cüret ediyorlar, kâh
dönüp gidiyorlardı.
"Kara Süvariler!" diye mırıldandı Pippin. "Havada Kara Süvariler!
Ama bak Beregond!" diye bağırdı. "Galiba bir şey arıyorlar, ne
94