J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

GRİ BÖLÜĞÜN GEÇİŞİ
"Seninle gelen diğerlerinin de yok. Onlar senden ayrılmak
istemedikleri için geliyorlar seni sevdikleri için geliyorlar." Sonra
dönerek gece içinde kayboldu.
Güneş Doğu'daki yüksek sırtlardan yükselmese de günün ışığı
göğe vurduğunda Aragorn ayrılmak için hazırlandı. Bütün bölüğü at
binmişti; o da tam eyerine atlayacaktı ki Eowyn Hanım onlara iyi
yolculuklar dilemeye geldi. Bir Süvari gibi giyinmiş ve kılıç
kuşanmıştı. Elinde bir kupa tutuyordu; kupayı dudaklarına götürüp
hızlı gitmelerini temenni ederek biraz içti; sonra kupayı Aragorn'a
verdi; Aragorn içerek şöyle dedi: "Hoşça kal Rohan'ın Hanımı!
Sülalenizin kısmetine içiyorum; size ve tüm halkınıza. Ağabeyinize
şöyle söyleyin: Gölgeler ötesinde yine karşılaşabiliriz!"
Bunun üzerine yakınlarda bulunan Gimli ile Legolas'a Eowyn
ağlamış gibi geldi; böylesine sert, böylesine mağrur birinde bu daha
da keder verici görünüyordu. Fakat kız şöyle dedi: "Aragorn,
gidecek misin?"
"Gideceğim," dedi Aragorn.
"Peki, senden istemiş olduğum gibi benim de sizinle at sürmeme
izin vermeyecek misin?"
"Vermeyeceğim hanımefendi," dedi adam. "Çünkü bunu kralın ve
ağabeyinin izni olmadan kabul edemem; onlar da yarına kadar
gelmeyecekler. Fakat artık her saati, hatta her dakikayı
sayıyorum. Hoşça kal!"
Bunun üzerine kız dizleri üzerine çöktü ve şöyle dedi:
"Yalvarırım sana!"
"Hayır, hanımefendi," dedi Aragorn ve kızı elinden tutarak
kaldırdı. Sonra kızın elini öptü, eyerine atladı ve atını sürdü gitti;
arkasına hiç bakmadı; ancak onu çok iyi tanıyanlar ve yakınında
bulunanlar üzerindeki acıyı görebildiler.
Fakat Éowyn, ellerini iki yanında sıkmış, taştan yontulmuş bir
heykel gibi durdu ve onlar Ölülerin Kapısı'nın bulunduğu kara Dwi
marberg'in yani Hayaletli Dağ'ın dibindeki gölgelere kanşıncaya
kadar onları seyretti. Gözden kaybolduklarında döndü, kör biri gibi
62