J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

PELENNOR ÇAYIRLARI SAVAŞI
andırmıştı.
Sonra Theoden onun farkına vardı; saldırısını beklemeden
Karyele'ye seslenerek dosdoğru onu karşılamak için hücum etti.
Karşılaşmalarının gürültüsü muazzam oldu. Fakat Kuzeyliler'in ak
şiddeti daha bir yanıyordu; üstelik uzun mızraklarıyla gösterdikleri
hüner daha fazla ve daha acımasızdı. Daha azdılar ama Güneyliler
arasından ormandaki ateş topu gibi yarıp geçtiler. Kuşatmanın
ortasından dalıp geçti Thengel oğlu Theoden; başkanlarını yere
sererken mızrağı titremişti. Savruluverdi kılıcı ve sancağa doğru
mahmuzladı atını, gönderi ve sancaktan biçti; kara yılan düştü. O
zaman öldürülmeden bırakılmış olan süvarilerin hepsi dönerek
uzaklara kaçtı.
Fakat o da ne! Aniden haşmetinin tam ortasında kralın altın
kalkanı karardı. Yeni doğan sabaha gökyüzünden bir leke düştü.
Etrafına karanlık çöktü. Atlar gerileyerek kişnedi. Eyerlerinden
yere düşen adamlar yerde süründüler.
"Buraya! Buraya!" diye bağırdı Theoden. "Kalkın Eorloğullan!
Korkmayın karanlıktan!" Fakat dehşetle çıldıran Karyele şaha
kalktı, boşluğa tekmeler savurup büyük bir çığlıkla yana düştü: Kara
bir ok delip geçmişti onu. Kral atın altında kaldı.
Koca gölge, düşen bir bulut gibi alçaldı. Ve bakın hele! bu kanatlı
bir yaratıktı: Eğer bir kuş idiyse, o zaman bütün diğer kuşlardan
daha büyük ve çıplaktı, ne tüyü ne dikeni vardı ve geniş kanatlan da
boynuzlu parmaklar arasına gerilmiş deriden ağlara benziyordu; çok
pis kokuyordu. Belki de daha eski bir dünyanın yaratığıydı; cinsi
Ay'ın altında unutulmuş soğuk dağlarda eyleşmiş, bu günlere kadar
gelebilmiş ve iğrenç yuvasında, şerre meyilli bu zamansız son
yavrusunu yetiştirmişti. Karanlıklar Efendisi onu almış, sonunda
uçan bütün diğer şeylerin çok ötesinde büyüyünceye kadar kötü
etlerle beslemişti; sonra da onu hizmetkârlarına binek olarak
vermişti. Alçaldı, alçaldı, sonra parmaklı ağını katlayarak çatlak bir
çığlık attı, Karyele'nin bedeni üzerine kondu, pençelerini batınp
uzun ve çıplak boynunu uzattı.
139