J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

ROHİRRİM'İN GELİŞİ
BÖLÜM V
ROHİRRİM'İN GELİŞİ
Hava karanlıktı ve Merry battaniyeye sarılmış bir halde yerde
yatarken hiçbir şey görmüyordu; yine de gece havasız ve rüzgârsız
olsa bile, etrafındaki bütün ağaçlar yavaş yavaş ah etmekteydi.
Başını kaldırdı. Sonra yine o sesi duydu: Ormanlarla kaplı
tepelerdeki ve dağ basamaklarındaki davulların belli belirsiz gelen
sesiydi sanki. Titreşim aniden kesiliyor ve sonra belki de başka bir
noktada yeniden başlıyordu; bazen daha yakın, bazen daha uzak.
Nöbetçilerin bunu duyup duymadıklarını merak etti.
Merry onları göremiyordu ama etrafında Rohirrim bölüklerinin
olduğunu biliyordu. Karanlıkta atların kokusunu alabiliyor, nöbet
değişimlerini ve çam iğneleriyle kaplı yerdeki yumuşak ayak
seslerini duyabiliyordu. Ordu, büyük Doğu Anórien yolunun yanında
uzanan Druadan Ormanı'nın uzun sırtlarından ayrı ve yüksek bir
tepe olarak yükselen Eilenach İşaretkulesi etrafında kümelenmiş
çam otmanları içine geçici bir ordugâh kurmuştu.
Çok yorgun olmasına rağmen Merry uyuyamıyordu. Dört gündür
kesintisiz at binmişti; durmadan koyulaşan karanlık da yavaş yavaş
içini karartıyordu. Geride kalmak için kendisine gayet iyi bir
gerekçe verildiği ve hatta beyinin emri olduğu halde, gelmek için
neden bu kadar can atmış olduğunu merak etmeye başlamıştı. Aynı
zamanda yaşlı Kral'ın emrine karşı gelindiğini bilip bilmediğini ve
kızgın olup olmadığını merak etti. Belki de öyle olmamıştı.
Saklımiğfer ile birlikte at sürdükleri atçanlara kumanda eden
Elfmiğferi'nin arasında bir anlaşma var gibiydi. Hem o, hem de
bütün adamları Merry'yi görmezlik inı, konuştuğunda da
duymazlıktan geliyorlardı. Sanki Saklımiğfer'in laşıdığı
torbalardan biriydi o. Saklımiğfer de içini rahatlatmıyordu:
125