J.R.R. Tolkien - Kralın Dönüşü

GRİ BÖLÜĞÜN GEÇİŞİ
"Nasıl dilersen öyle yap Aragorn beyim," dedi Théoden. "Belki
de başkalarının yüreklenip dolanmadığı yollarda dolanmak senin yaz
gındır. Bu ayrılık beni üzüyor ve gücüm bununla azalıyor; ama bir an
önce dağ yollarını tutup daha fazla oyalanmamam gerek. Hoşça kal!"
"Elveda hükümdarım!" dedi Aragorn. "Büyük bir şana süresiniz
atlarınızı! Elveda Merry! Seni emin ellerde bırakıyorum, orkları Fan
gorn'a kadar sürerken umduğumuzdan daha da emin ellere. Legolas
ile Gimli avlarını hâlâ benimle sürdürecekler umarım; ama seni
unutmayacağız."
"Güle güle!" dedi Merry. Söyleyecek başka bir şey bulamadı.
Kendini çok küçük hissetti; aklı karışmış, bütün bu kasvetli
sözlerden sıkıntı duymuştu. Şimdi Pippin'in bitmek tükenmek
bilmeyen neşesini her zamankinden çok arıyordu. Süvariler hazırdı,
atları da yerlerinde duramıyordu; bir an önce yola koyulup her şeyin
geçmesini istiyordu.
O zaman Théoden, Éomer'e konuştu; elini kaldırarak yüksek
sesle seslendi ve bu sözle Süvariler ileri atıldı. Hendek'in
üzerinden aşıp Koyak'a indiler, sonra çabucak doğuya yönelerek
güneye doğru dönüp yeniden dağların arasından geçtiler ve gözden
kayboluncaya kadar dağ eteklerini dolanan yolu tuttular. Aragorn
atını Hendek'e sürüp kralın adamları Vadi'de iyice uzaklaşıncaya
kadar arkalarından baktı Sonra Halbarad'a döndü.
"Sevdiğim üç kişi gidiyor orada; en küçüğüne olan sevgim de en
az diğerleri kadar fazla," dedi. "Hangi sona doğru gittiğini bilmiyor,
gerçi bilseydi yine de gitmeye devam ederdi."
"Küçük bir halk ama yine de çok büyük kıymetleri var Shire
halkının," dedi Halbarad. "Bizim onların sınırlarını korumak için
yaptıklarımız hakkında çok az şey biliyorlar, yine de buna kızıyor
değilim."
"Artık yazgılarımız da birbirine dokundu," dedi Aragorn. "Yine
de heyhat! Burada ayrılmak zorundayız. Evet, biraz bir şeyler
yemem lazım, sonra biz de bir an önce ayrılalım. Haydi Legolas,
54