ortak_miras_final

Common Heritage
182
Ortak Miras
adlarıyla tanıtmasından sonra güreş perdah ile başlar. Perdah
güreşçilerin ellerini dizlerine vurarak meydanı dolaşmalarıdır.
Yani bir nevi güreşe başlangıçtır. Bundan sonra
artık iki güreşçi yine bir güreş tabiriyle kıran kırana güreşe
tutuşur. Güreşte yapılan oyun adlarının da dilimizde özel
bir yeri vardır. Çünkü bu adlarla aynı zamanda güreşteki
fiilleri öğrenebiliyoruz. Künde, tırpan, el ense, ters sarma,
kafa-kol, dana bağı, boyunduruk, çengel, kol kapma bu
oyunlardan bazısının adıdır. Bütün oyunlarda olduğu gibi
güreşte de yenmek de var yenilmek de. Ancak, yenmek ve
yenilmekten önemli şeyler de vardır. Güreşin kendine göre
töreleri her yerde geçerlidir. Mesela güçlü bir kişi zayıf bir
kişiyi ezmez. Ona göre davranır. Eğer güreşçiler bu töreye
uymazlarsa kınanır. Güreş biraz çeviklik biraz kahramanlık
gösterisidir. Kahramanlık, cesaret, ataklık atlı sporların
da en dikkat çekici yönüdür.
Sonuç olarak Türk halklarının spor kültürü diğer toplumlardan
gelenekleri, âdetleri, inançları ile ayırt edilerek
evrensel olan değerlere renk kattığını söyleyebiliriz. Medeniyetler
için temizlik, çeviklik, sağlık, güç, hız, adalet
ve diğer değerler ne kadar önemliyse Türk boyları için de
aynı değerde olduğunu gördük. Türklerin geleneksel spor
dalları genetik, yapısal, işlevsel, tarihi, tipolojik özellikleri
açısından aynı köklerden beslendiğini ve daha sonra
çeşitlenerek günümüze kadar ulaştığını yukarıdaki ortak
spor dallarından sadece bazılarını ele alarak sonuca varmaya
çalıştık. Son dönemlerde Türk dünyası açısından
anlamlı olan faaliyetler gerçekleştirilmeye başlandığını
görmekteyiz. Geleneksel spor dallarımızın popülerleştiriltler
starts with the perdah. Perdah is mainly to wander the field by
hitting hands on knees by both wrestlers. So it’s a kind of beginning
for the wrestling. After that, now two wrestlers begin wrestling in a
“cutthroat” contest which is also a wrestling idiom. There is a special
place in our language for the trick names performed during the
game. Because at the same time we can learn wrestling acts. Künde
(grappling hold which is executed from behind the opponent. One
or both arms are used to encircle the opponent’s arm under the
armpit, and secured at the opponent’s neck) tırpan (scythe: to hit
the calf or the ankle of the opponent by inside of the foot with a
sudden movement to the to disrupt the balance and collapse him),
el ense (hand –nape- grabbing the neck of opponent, and then
pressing on to the throat by the thumb, and keeping four fingers on
the nape, pulling with the desire to pull down), ters sarma (reverse
winding: The wrestler puts his foot inside the foot of the opponent
under him and winds round), kafa kol (head-arm, taking the
head and arm of the rival and pulling down with a hip game),
dana bağı (calf lace: The left biceps of the opponent is held with the
right hand. When the head is under the left arm, left hand grabs
the left leg of opponent and pulls down the opponent by leaning
against left side), boyunduruk (head lock: taking opponent’s head
under his arm and winding around the neck), hook, arm grip are
some of these tricks. As in all games, there are also both defeat and
lose in this game. However, there are also more important things
than defeating and losing. The customs peculiar to wrestling is valid
everywhere. For example, a husky person does not crush a weak
rival. He behaves according to the capacity of weak. If the wrestlers
do not follow this, they will be condemned. Wrestling is a bit agile
and a little heroic. Heroism, courage, rashness are also the most
remarkable aspect of equestrian sports.