ortak_miras_final

Common Heritage
50
Ortak Miras
yük asker bizim asker” nidalarıyla asker adayları dualarla
birliklerine uğurlanır ve tezkere alıp sağ salim memleketlerine
dönmeleri için dileklerde bulunulur. Askerlik görevini
tamamlayan gençlerin dönüşleri de uğurlama kadar olmasa
da önemlidir. Sağ salim memleketine dönen askerler,
aileleri içinde büyük bir heyecanla karşılanırlar. Dönüşten
sonraki günlerde asker, hiçbir işle meşgul olmaz. Arkadaşlarını
ve akrabalarını ziyaret eder. Aile büyükleri salimen
dönmüş olduğu için şükür duaları ederler. Bazı durumlarda
kurban kesilir, mevlit okutulur, yemekler verilir. Ancak
asker uğurlama ve karşılama yemekleri mümkün olduğunca
mütevazı tutulur.
Uğurlama ve karşılama ritüellerinin en yaygın ve önemlilerinden
birisi de hacı uğurlama ve karşılamadır. Hacıları
uğurlamak için gerçekleştirilen törenlerde, hüzün ve
sevinç bir arada yaşanır. İslam’ın beş şartından biri olarak
hac ibadetini gerçekleştirecekleri için hacı adayları sevinirken
diğer taraftan dost ve akrabalarından ayrılmanın
hüznünü de yaşamaktadırlar. Kimi bölgelerimizde hacı
karşılarken ya da uğurlarken kalabalık yemekli mevlitler
de okutulur. Bazen hacı adayının kendisi hacca gideceğini
duyurmak için akraba ve tanıdıklarına bir yemek daveti
verir, bu yemek sonrasında herkesle vedalaşır ve helalleşir.
Günümüzde gelişen şartlara göre değişiklikler gösterse de
benzer biçimde devam eden bu uygulama, en öz şekliyle
hacıların tekbirlerle, dualarla uğurlanması şeklinde gerçekleştirilmektedir.
Hacılar, helalleşme ve vedalaşmalarla
and relatives. Familiy elders thank goodness for his safely return.
In some cases, they sacrifice, recite mawlid, and give meals. But the
meals given for the farewell and the welcome of the conscript are
kept as modest as possible.
One of the most widespread and important of the rituals for the
farewell and welcome is the one performed for pilgrimage. Sadness
and joy coexist in the ceremonies held to ward off the hajjis (pilgrims).
As one of the five pillars of Islam, prospective pilgrims feel
happiness because they will perform the duty of pilgrimage,
while they live the sadness of leaving their friends and relatives
from the other side. In some of our areas we have mass meals, while
welcoming pilgrims or sending them off. Sometimes the prospective
pilgrims invite their relatives and acquaintances to announce that
they will go on pilgrimage so that they give their blessings to each
other. This practice, which continues in a similar way even though
it varies according to today’s developing conditions, is basically actualized
in the way that prospective pilgrims are sent off accompanied
by the prayers and sayings of “Allahuekber”. The prospective
pilgrims, are sent off by giving blessings and saying goodbyes to the
holy towns. The returning from the pilgrimage is also celebrated
by means of similar ceremonies. The wellcomes for pilgrims were
realized with ostentatious events during the Ottoman era. Evliya
Çelebi, in his work The Seyahatname, explained in detail the
celebrations and entertainments organized to celebrate the safely
return of the pilgrims. The safely return of those who went to the
pilgrimage in the Ottoman state were celebrated with firework
displays of Egyptian masters. This tradition was so important that
the Ottoman sultans and the state dignitary forbade processions ar-