Fajny kraj do życia po wyborach

FAJNY KRAJ DO ŻYCIA PO WYBORACH / szkoła / 109
Powrót do szkoły
Nawet kiedy już spojrzymy na szkołę w kontekście edukacji obywatelskiej,
to najczęściej nic nie widzimy i niczego nie rozumiemy. Świetnie pokazują
to dyskusje o zastąpieniu WOS-u przedmiotem Historia i Teraźniejszość
oraz o hitowych podręcznikach Roszkowskiego. Liberalnych publicystów
męczy pytanie, czy zreformowana przez PiS szkoła nie wypuści ze swoich
murów nacjonalistów. Niepokoją się, że nowy podręcznik do HiT-u
stanie się narzędziem skutecznej indoktrynacji uczniów zgodnie z linią
polityczną obecnej partii rządzącej, a szkoły zaczną wypuszczać absolwentów
podważających teorię ewolucji oraz przekonanych, że homoseksualizm
można leczyć terapią konwersyjną, a in vitro jest niemoralne
i „wywołuje bruzdę”.
Obawy krytyków pisowskiej krucjaty edukacyjnej są równie bezpodstawne
co nadzieje jej apologetów. Program wychowania „nowego
człowieka” się nie powiedzie, bo polska szkoła jest skrajnie nieefektywna
i niewydolna. Dyskusja wokół podręcznika odwraca uwagę od tego, co
jest istotne, a mianowicie od tego, że wychowanie obywatelskie w polskiej
szkole nie działało, nie działa i nie będzie działać. Nasza szkoła nie jest wehikułem
nowoczesności, ale pasem transmisyjnym przekazującym kolejnym
pokoleniom brak zaufania do współobywateli, państwa i jego instytucji.
Jest sferą reprodukcji relacji folwarcznej i feudalnej struktury społecznej.
Żeby to zrozumieć, trzeba choć na chwilę dać się cofnąć do szkoły.
Znaleźć się w jej murach, usiąść w ławce, przeczytać szkolne gazetki, posłuchać
dyrektora i nauczycieli, porozmawiać z uczniami. Dać się upupić.
Przeprowadziliśmy taki eksperyment.
Profesora Pimkę w naszym przypadku zastąpiła Fundacja Civis Polonus,
która poprosiła o zbadanie stanu demokracji szkolnej w warmińsko-mazurskich
szkołach branżowych pierwszego stopnia. Dawne zawodówki to szkoły