Fajny kraj do życia po wyborach

FAJNY KRAJ DO ŻYCIA PO WYBORACH / mieszkanie / 62
czy dofinansowanie kas budowlano-oszczędnościowych, które oferują specjalne
rachunki oszczędnościowe na wkład własny na zakup mieszkania
własnościowego lub budowę domu (państwo corocznie dopłaca premię
od zaoszczędzonych na tym rachunku pieniędzy).
Rynkowa część Mieszkania Plus, okrętu flagowego polityki mieszkaniowej
rządu Zjednoczonej Prawicy, realizowana była przez spółkę PFR
Nieruchomości jako program budownictwa dostępnego, nie społecznego.
Ponieważ inwestycje tej spółki powstają we współpracy z samorządami,
a większość ich najemców kwalifikuje się do wspomnianego już wcześniej
programu dopłat do czynszu Mieszkanie na Start, można uznać PFRN
za pewnego rodzaju „dostępnego dewelopera” sektora prywatnego najmu
instytucjonalnego.
Przedwojenne tradycje polskiego
budownictwa społecznego
Powiązana z ideą budownictwa społecznego, lecz nie tożsama z nią, jest jeszcze
koncepcja „osiedla społecznego”, której prekursorami w Polsce byli architekci
moderniści działający w dwudziestoleciu międzywojennym (m.in. Barbara
i Stanisław Brukalscy, Helena i Szymon Syrkusowie, Józef Szanajca i Bruno
Zborowski).
Osiedla społeczne miały nie tylko oferować wygodne i dobrze zaprojektowane
mieszkania dla rodzin robotniczych, ale również zaspokajać
inne potrzeby człowieka – np. prawo do odpoczynku w zieleni, dostęp
do placówek oświatowych i kulturalnych czy łatwe dojście do punktów
handlowych.
To właśnie ta szkoła myślenia o mieszkalnictwie była inspiracją
dla pierwszych nowoczesnych realizacji idei budownictwa społecznego
w Polsce, czyli dwóch przedwojennych osiedli Warszawskiej Spółdzielni