Fajny kraj do życia po wyborach

FAJNY KRAJ DO ŻYCIA PO WYBORACH / mieszkanie / 61
społecznego” niekoniecznie wskazuje na to, że są one własnością przedsiębiorstwa
komunalnego, spółdzielni czy podmiotu non profit – gminy
mogą wymusić na inwestorach prywatnych realizację mieszkań społecznych,
wpisując do planów zagospodarowania przestrzennego minimalny odsetek
tego typu lokali na danym obszarze.
I tak np. w rządzonym przez centrolewicę Hamburgu obowiązuje tzw. miks
mieszkaniowy: co najmniej 33 proc. lokali budowanych na nowych osiedlach muszą
stanowić mieszkania społeczne, kolejne 33 proc. mieszkań powinny być lokalami
na wynajem o rynkowym czynszu; mieszkania własnościowe nie mogą stanowić
więcej niż jedną trzecią wszystkich lokali powstałych w ramach danego osiedla.
Budownictwo dostępne
W dyskursie publicznym pojawia się również określenie „budownictwo
dostępne”. Zasadniczo istnieją dwie jego definicje: jest to albo lokal na
wynajem, którego comiesięczny czynsz jest niższy o minimum 20 proc.
względem stawki rynkowej w danej lokalizacji, albo mieszkanie, za które
najemcy płacą nie więcej niż 30 proc. miesięcznych dochodów gospodarstwa
domowego.
Wskaźnik odnoszący się do wysokości zarobków mieszkańców jest bardziej
elastyczny i definiuje dostępność jako realną osiągalność dla danego
gospodarstwa domowego. Dostępność mierzona w odniesieniu do lokalnych
cen na danym obszarze (mieście czy regionie) nie uwzględnia za to rynkowych
zawirowań i kryzysów. W sytuacji, gdy lokalne ceny rynkowe osiągają
niebotyczną wysokość, kwota czynszu o 20–30 proc. od nich niższa wcale
nie musi oznaczać dostępności.
W niektórych państwach pod budownictwo dostępne podpina się
również programy mające na celu zwiększenie dostępu do własności mieszkaniowej,
np. poprzez dopłaty do kredytów hipotecznych z budżetu państwa