Fajny kraj do życia po wyborach
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
FAJNY KRAJ DO ŻYCIA PO WYBORACH / mieszkanie / 60
w powojennej odbudowie kraju. W latach 90. nastąpiła zmiana w funkcjonowaniu
przedsiębiorstw mieszkaniowych – rządowe dotacje zostały
częściowo ograniczone na rzecz większej swobody rynkowej. Co więcej,
w 2010 roku, rozporządzeniem Komisji Europejskiej, mieszkania dostępne –
niegdyś skierowane również do klasy średniej (czynnik wysokości dochodu
nie był brany pod uwagę) – zostały zdefiniowane jako mieszkania dla
najniżej uposażonych (rodziny z dochodem poniżej 29 tys. euro rocznie).
Mimo to nadal woning corporaties zarządzają 75 proc. z 3 mln mieszkań
na wynajem w Niderlandach. Publiczne subsydiowane mieszkania
na wynajem stanowią 32 proc. całego rynku, co czyni Niderlandy krajem
o największym udziale sektora społecznego w państwowym rynku
mieszkaniowym. Mimo zwiększenia swobody rynkowej w działalności
przedsiębiorstw mieszkaniowych to państwo lub lokalne władze, poprzez
wprowadzanie miejskich polityk mieszkaniowych, nadal decydują, gdzie
i ile dostępnych mieszkań ma być lokowanych w nowych inwestycjach
(np. 30 proc. w Amsterdamie). Mieszanie segmentu publicznego mieszkalnictwa
z wolnorynkowym sprawia, że holenderskie osiedla, oparte na
koncepcji różnorodności, są przyjaznym miejscem do życia.
W Niemczech sektor budownictwa społecznego obejmuje przede
wszystkim inwestycje mieszkaniowe dotowane ze środków publicznych.
Czynsze w mieszkaniach społecznych, których budowa jest finansowana
z budżetu krajów związkowych (w mniejszym stopniu gmin) oraz preferencyjnych
kredytów udzielanych przez publiczne banki inwestycyjne, są
regulowane przez pewien ustalony okres (zazwyczaj od 15 do 30 lat od
zakończenia budowy). Po upływie tego czasu podmiot będący właścicielem
mieszkania może podnieść czynsz do wartości rynkowej.
Choć sektor budownictwa społecznego nad Renem, Wezerą i Łabą
jest zasadniczo skierowany do najuboższych warstw społeczeństwa, część
samorządów (np. Hamburg i Monachium) zaczęła dofinansowywać również
budowę mieszkań na wynajem dla klasy średniej. Status „mieszkania