De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 107 / 217
Vergeleken bij de toestellen waarmee Richard Bousanges gevlogen had in de Vliegschool,
was de Renard R.31 een elegant vliegtuig waar Richard met genegenheid aan dacht. Het was
een raspaard voor hem, een zenuwachtige machine die het nodig maakte dat de piloot elk
aspect ervan nauwkeurig controleerde en beheerste. Richard vond het een stabiele en
betrouwbare machine, hoewel niet één om mee te spelen. De R.31 moest gekoesterd en
gerespecteerd worden en delicaat behandeld. Richard hield van zijn vliegtuig, zoveel als hij
van een vriendin zou gehouden hebben, maar hij had geen vriendin!
Richard was vrijgezel gebleven. Misschien had hij teveel gehouden van zijn vliegtuigen en
van zijn vrienden die met hem onder de wapens dienden. Neen, er was iets anders wat hem
ervan weerhield het gezelschap van vrouwen op te zoeken. Allereerst hield hij er niet van
rond te tollen met de meisjes uit de taveernes. Maar ook, een hele lange tijd geleden, toen hij
niet ouder dan zes of zeven jaar was, had hij gespeeld met een meisje dat in een villa woonde
die niet ver van de boerderij van zijn ouders lag. Hij had toen geen andere speelvriendjes, en
zij ook niet. Dit meisje, Arlène Paslot, was heel lief met hem en ze hadden het prettig samen
gehad gedurende enkele jaren, zo lang ze naar elkaars huis mochten komen. Toen ze hun
studies ernstiger moesten opnemen verloren ze elkaar uit het oog, en nieuwe vrienden
meldden zich spontaan. Wanneer hij vijftien was geworden wou hij Arlène weerzien. Hij reed
in haar omgeving op zijn fiets in de hoop haar weer te ontmoeten. Ze was een mooi, slank
meisje geworden, een ware schoonheid met dunne armen en benen, met een delicaat
gezichtje, zeer regelmatige en symmetrische trekken, volle lippen, blauwe ogen, en nog steeds
zo zacht en vriendelijk als vroeger, het beeld van een engel of van de Heilige Maagd Maria.
Richard was op haar verliefd geworden de eerste maal dat hij haar terugzag, maar ze
wandelde naast haar huis met een andere jongen aan haar zijde, en die jongen zag er voor
Richard twee maal zo knap uit en drie maal zo intelligent als hij kon zijn. Hij sprak met haar
opnieuw toen hij haar alleen ontmoette op de weg, maar ze bleef zeer schuchter en hij vond
geen speciale interesse voor hem meer in haar ogen, alleen die onschuldige verlegenheid. Het
was hem plots duidelijk geworden dat hij beter Arlène voor altijd kon vergeten. Het probleem
was dat hij dat niet kon, en zelfs nu ook nog niet. Arlène betekende voor hem het ware beeld
van de perfecte, kalme, goddelijke, onbereikbare schoonheid. Richard was zich er zeer goed
van bewust dat hij haar te zeer idealiseerde, en de afwezigheid van andere vrouwen in zijn
leven kon het beeld van haar dat hij koesterde alleen maar versterken met tedere gevoelens,
maar hij kon haar niet uit zijn hoofd rukken. Hoe ook konden andere vrouwen mededingen
met een ideaal?
Richard reed naast Thomas in de duisternis. Hij beloofde aan zichzelf om terug te keren naar
de villa van de Paslots en te vragen wat er van haar geworden was. Hoe onhandig pijnlijk kon
echter de situatie worden wanneer hij aan de deur van haar ouders zou aanbellen! Arlène kon
al getrouwd zijn en kinderen hebben! Waarom had hij haar niet veel vroeger al echt
opgezocht? Hij had daar niet de moed toe kunnen opbrengen. Hoe kon men een engel of de
Maagd verleiden? Richard voelde zich belachelijk en zeer triestig. In elk geval, als hij nu naar
de echte oorlog reed, hoewel hij het moeilijk had om te geloven dat zoiets als een oorlog
waarin hij het risico liep te sterven over België kon uitgevochten worden, als dit waarlijk de
echte oorlog was, dan kon hij elke dag zijn dood riskeren en dan had hij beter niet verder
gedacht aan liefde of aan een zo moeilijk te vatten droombeeld als hij had van Arlène.
Niettemin bleef ze voor hem alles voorstellen waarvoor hij wou vechten. Wel, hij had nog tot
zover niet voor veel gevochten! Richard was geen vechtersbaas, eerder een doodeerlijke,
ernstige loebas.
‘Je bent een lafaard, Richard Bousanges,’ zei hij in zijn slaap.
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012