De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 164 / 217
linkervoet zaten eveneens gevangen in een plaastervorm, en ook zijn rechtervoet. Hij voelde
een dik verband rond zijn borst en rug. Hij keek rond. Zijn kamer was zeer wit en zuiver, zeer
stil en warm. Hij leed niet meer van de pijn. Bastien wachtte dan, en hij durfde niet om hulp
of uitleg roepen. Zijn keel voelde zeer droog aan. Hij probeerde weer in te slapen. Hij dacht
aan Jan Sinnagel, maar hij was er nu bijna van overtuigd dat Jan met de Battle was
neergestort. Jan was gesneuveld. Hij had ook niet Max Vinck een tweede poging zien
ondernemen om de brug te bombarderen, dus vroeg hij zich af wat er met Max Vinck gebeurd
was.
In de late namiddag openden een dokter en twee mooie, jonge verpleegsters de deur.
De dokter, een reus van een vent met een verweerd gezicht alsof hij een Marineofficier was,
zei luid maar op zijn gemak, ‘ik ben dokter Barendsen. Ik ben de redder van de zielen en de
gewonden, en de schrik van alle verpleegsters!’
De dokter grijnsde naar de meisjes, die een kersenmondje trokken alsof ze hem het voordeel
van de twijfel gunden. Barendsen sprak Nederlands. Bastien had zijn schools Duits en
Nederlands verwaarloosd, maar hij herinnerde zich voldoende woorden om te begrijpen wat
de dokter zei, en hij knikte wanneer de dokter hem zeer langzaam met toegevoegde gebaren
en zelfs met een tekening op een papiertje zijn toestand uitlegde. Bastien had een
meervoudige operatie doorstaan. De breuken en de brandwonden waren niets, legde de dokter
uit. Hij wuifde die letsels dadelijk weg. Zijn been en voeten zouden snel genoeg helen. De
dokter kon niet veel doen aan de gebroken ribben, maar die ook zouden met de tijd genezen.
Bastien mocht zich niet bewegen. De dokter en chirurg had hem vooral aan zijn ruggengraat
geopereerd. Die operatie had heel lang geduurd, maar de dokter meende dat ze goed gelukt
was. Bastien zou opnieuw kunnen gaan en het gebruik van al zijn ledematen weervinden. Ja,
zoveel had er op het spel gestaan tijdens die operatie, maar de dokter kondigde aan met een
grijns en een droevig gezicht dat Bastien wilde sporten in het vervolg beter terzijde zou
moeten laten. Geen Olympisch rennen en springen gedurende enkele jaren! De letsels hadden
waarschijnlijk zijn loopbaan als piloot beëindigd, maar Bastien zou leven en kunnen gaan
zoals vroeger.
Bastien vroeg om te drinken. De dokter knikte naar de verpleegsters, maar hij deed één van
hen bij de patiënt blijven, omdat ten gevolge van het water Bastien misschien zou overgeven,
wat op zichzelf heel normaal was, zei de dokter, maar moeilijk om het hoofd aan te bieden
wanneer men alleen was en niet mocht verroeren. Binnen een paar uur zou Bastien zich beter
voelen. De dokter zei nog dat hij terug zou komen om de patiënt weer te onderzoeken.
De verpleegster hielp Bastien om te drinken. Ze plaatste een beker aan zijn lippen, maar hij
nam die aan met zijn goede arm, al lachend. Enkele ogenblikken later hielp de verpleegster
hem over te geven, waarvoor Bastien zeer beschaamd was. Nadien dronk hij nog meer, en hij
bedankte de verpleegster, een prettig, jong meisje dat niet ouder dan twintig kon zijn. Ze had
een bleek, perfect gezichtje en gouden lokken die weerbarstig van onder haar wit kapje
verschenen. Bastien grijnsde dan even, want hij herinnerde zichzelf er aan dat hij nu een
getrouwde man was! Hij moest zich hier kalm houden.
De verpleegster probeerde met Bastien te praten. Ze vroeg hem of hij nog ergens pijn voelde.
Hij schudde het hoofd. Daarna vroeg ze hem waar hij gekwetst werd, tijdens welke aanval op
de Duitsers. Bastien legde aan het meisje uit in veel moeilijke woorden en evenveel gebaren,
dat hij een Belgisch piloot was, die met een opdracht werd uitgezonden om de bruggen van
het Albert Kanaal te vernielen met bommen. Tijdens die vlucht werd hij neergehaald.
De ogen van het meisje gingen wijd open. Hij vroeg haar of ze wist of de brug te Vroenhoven
vernietigd was, maar ze schudde droevig het hoofd. Neen, over de brug van Vroenhoven
reden nog steeds Duitse wagens en stapten de infanteriedivisies België binnen. De bruggen
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012