Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>De</strong> <strong>Blauwe</strong> <strong>Bloemen</strong> Blz.: 19 / 217<br />
ware broeder en zuster voor mijn vader, en echte oom en tante voor ons. Ze hielden van ons<br />
zozeer als wij hen aanbaden.<br />
Bastien was niet erg groot, maar een levendige jonge man die hield van hardlopen en die<br />
graag zijn spieren oefende. Een joviale lach stond altijd in zijn vierkantig, hoekig gezicht. Hij<br />
had niettemin ook een knap, nog jongensachtig uiterlijk, en zijn bruine ogen zaten diep onder<br />
dik, zwart haar. Bastien bokste, en dus hing ik dikwijls rond hem, tot hij me enkele slagen<br />
leerde en met mij oefende. Bastien was een bokser, maar er zat geen greintje wreedaardigheid<br />
in zijn gans lichaam. Hij was de vriendelijkste man die ik ooit kende, een man die heel veel<br />
empathie voelde voor de armen en de zwakken. Bastien woonde gewoonlijk ook in ons<br />
kasteel, en dus had hij zijn eigen kamer. Hij had geen bagage bij zich, op een kleine zak na.<br />
Hij hielp iedereen met de valiezen.<br />
Rosine had hetzelfde zwart haar als haar broeder geërfd, en dat hing in zware maar<br />
wispelturige lokken om haar hoofd. Ze slaagde er nooit in die krullen te temmen, wat ik heel<br />
charmant vond. Het gaf haar een ongetemd uiterlijk. Ze was een mooi gevormde vrouw, een<br />
meisje nog eigenlijk, niet zwaar, groot, een gevlamde bloem met een prettig, rond gezichtje.<br />
Wie Rosine trouwde zou zich nooit vervelen! We dachten dat Rosine niet erg verstandig was,<br />
maar daar vergisten we ons in, zoals ze later dikwijls zou <strong>be</strong>wijzen. Ze was voldoende<br />
verstandig in haar leven, ze gaf slechts weinig voor boeken en leergierigheid. Als Rosine geen<br />
grote schoonheid was, dan was ze wel knap, en ze was aanlokkelijk en lief van haar enkels tot<br />
aan haar lange, zwarte oogwimpers. Rosine bleef steeds gelukkig en blij, en dat was voor ons<br />
de <strong>be</strong>langrijkste kwaliteit van haar karakter. Ze had een zeer rijpe blik op het leven en vooral<br />
op de nietsnutten van mannen die haar pro<strong>be</strong>erden te vleien. Ze had elke vent gelukkig<br />
kunnen maken, maar ze zocht een doodeerlijke man zoals haar vader was. Ze zond dus wel<br />
stoute blikken rond zich heen naar de jonge mannen, noopte hen tot actie. Ze zond ook vragen<br />
de wereld in die dikwijls een dub<strong>be</strong>le <strong>be</strong>tekenis droegen die te moeilijk te ontcijferen vielen<br />
voor mi en die ontredderde puzzels bleven voor haar aanbidders. Rosine hield van filmen en<br />
cabaret. Ze gedroeg zich heel vriendelijk en meevoelend met ons.<br />
Violaine Vresele was vroeger al op ons kasteel uitgenodigd, maar we wisten weinig van haar<br />
af, tenzij dan dat ze een enigszins vervaagde nymf was, een klein, heel slank, rustig meisje<br />
van ongeveer dezelfde ouderdom als Rosine, net over twintig. Ze zei weinig, en dan slechts<br />
dingen die echt <strong>be</strong>langrijk waren. Ze <strong>be</strong>zat een groot fortuin, en met de tijd <strong>be</strong>gon ik meer en<br />
meer van Violaine te houden omdat ze een zeer fijn gesneden gezichtje had, met mooi<br />
getekende, volle lippen zoals geen ander meisje, een korte rechte neus zoals niemand anders,<br />
groene ogen als geen andere, en zeer zwaar, overvloedig, dik kastanjebruin haar dat steeds<br />
mooi en vol rond haar hoofd stond. Op een rustige avond liet ze eens mijn vingers in die haren<br />
kammen, en ik zweer dat het aanvoelde als de zachtste wol, als kasjmier! Ondanks het<br />
verschil in ouderdom bleven we goede vrienden ons leven lang, misschien ten gevolge van dat<br />
verschil, want was ze jonger geweest, en minder plechtig, dan had ik zeker haar minnaar<br />
willen worden. Als Virginie steeds Georges Trahty voor ogen hield in haar echtgenotes en<br />
minnaars, dan was dat voor mij Violaine Vresele! Ik veronderstel ook dat ik van haar hield<br />
omdat ze dezelfde kleur van haren had als mijn moeder Amélie, dezelfde glimlach en dezelfde<br />
geur want ze gebruikten dezelfde parfum. Violaine was een Vlaams meisje en dus kon ze snel<br />
handelen wanneer actie nodig was. Ze wou boter bij haar vis, zoals men dat in Vlaanderen<br />
noemde, aarzelde nergens voor, en ze deinsde nooit terug voor moeilijke <strong>be</strong>slissingen. Ik vond<br />
haar uiterst aantrekkelijk in een geheime, verdoken maar zeer krachtige manier, en ook erg<br />
verstandig.<br />
Copyright: René Jean-Paul <strong>De</strong>wil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012