De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 131 / 217
vandaag. De derde Duitser, zoals ik hem steeds noemde, was nog in leven geweest toen ik de
zaal verliet, maar hij was waarschijnlijk koelbloedig afgemaakt door Carter of door Max, door
Grootvader Charles, Oom Léon of door André Degambe. Ik begreep waarom ze de Duitse
agent moesten doden, maar wie dat gedaan heeft namen ze in hun graf mee.
Niemand zei ook een woord over wie de tweede Duitser had neergehaald, de man die het
machinegeweer droeg, maar ik kon er wel zeker van zijn dat ik dat gedaan had. Ik had de
kogels in de borst van de man zien ploffen, en niet enkel in zijn borst. Ik moest vechten om nu
niet hevig ziek te worden, toen ik daar weer aan dacht.
Ik had niet goed gezien of de enkele kogels van Virginie Baron Andreas hadden geraakt, maar
dat kon best het geval zijn, al had Max Vinck meerdere malen recht naar Baron Andreas
geschoten. De twee Duitsers lagen stil in een steeds groter wordende plas bloed toen Virginie
en ik naar het kasteel getrokken werden.
‘We zullen nu zeer snel ook met de vliegtuigen moeten vertrekken,’ vervolgde Carter Ash.
‘Baron Andreas kan in zijn Ambassade verteld hebben waar hij naartoe ging. De Duitse
Ambassade kan de Belgische autoriteiten dwingen een onderzoek te openen. We moeten de
toestellen verwijderen, en ook alle bewijzen van activiteit aan de machines. We kunnen enige
werktuigen in de hangar laten en daar een paar auto’s en tractors in plaatsen om te doen
geloven dat iemand aan auto’s en motoren werkte. We moeten het cement kuisen en
herstellen, olie gooien over de bloedsporen, de kogelgaten in de ijzeren platen dichten en
nieuwe lampen hangen. We kunnen de drie lichamen diep in de grond begraven, ver het bos
in. Ik geloof niet dat de Belgische inspecteurs het onderzoek ver zullen doordrijven. De
Duitse Ambassade kan ook niets bewijzen en ze zal zich misschien ook heel stil houden om
niet te moeten toegeven dat ze hier een spionagezaak hadden opgezet. Ik stel voor dat we daar
morgen allemaal aan werken en op dinsdag vliegen. Richard Bousanges is slechts licht
gewond, en we kunnen Bastien verbergen tot hij weer hersteld is. Als iemand indringende
vragen stelt over hem kunnen we vertellen dat hij zich zelf door de schouder geschoten heeft
terwijl hij zijn wapen schoonmaakte. Zodra hij beter is, en als de onderzoekers hier dan nog
niet op bezoek zijn geweest, kunnen we Bastien overbrengen naar een andere plaats, naar
Brussel bijvoorbeeld, of naar een militair hospitaal.’
‘De dokter van het dorp is een vriend,’ onderbrak Grootvader Charles. ‘De dokter zal Bastien
wel bij zich opnemen en hem verzorgen. En zo nodig kunnen we hem ook een tijd in één van
onze boerderijen verbergen.’
‘Wat doen we met Irene?’ vroeg Max.
‘Irene heeft voldoende bewezen dat ze aan onze kant staat,’ antwoordde Carter snel, ‘maar ze
blijft een probleem. We moeten haar vragen wat ze wil doen. Als ze nog steeds wil helpen,
dan kan haar aanwezigheid handig blijven als er ooit een onderzoek komt. Het komt goed uit
door een Duitse Gravin te laten zeggen dat er geen Duitsers in dit kasteel of in de omgeving
geweest zijn. Ik neem aan dat ze nu nog even bij Bastien zal willen blijven. Ze moet ooit wel
terugkeren naar haar zoon, vroeg of laat, maar ze heeft geen goede reden meer om veel te
praten over wat er hier gebeurde, want zij ook was betrokken bij de schietpartij. Daarna weet
slechts God wat er met ons allemaal nog kan gebeuren!’
Tegen dan begon ik te beven over gans mijn lichaam.
Max Vinck bemerkte dat en hij zei, ‘we zouden een dikke kaars in de kapel moeten aansteken
ter ere van de helden van de dag! Ik durf er niet aan te denken wat die Duitsers ons zouden
aangedaan hebben als Paul en Virginie niet waren tussengekomen. Ik twijfel er geen ogenblik
aan dat de Duitsers ons zouden gedood hebben, eens hun werk beëindigd. Zij mochten geen
sporen nalaten. Ze konden Irene dwingen weg te vliegen. De Stormer zou vernietigd worden
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012