De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 70 / 217
agressie kan hebben. Ik vraag me natuurlijk af hoe een Luchtmacht zich deftig kan verdedigen
zonder snelle jachtvliegtuigen! Baron Vresele zou de vliegtuigen willen overhandigen aan de
Franse en Britse Geallieerden en wat inkomen halen slechts uit de patenten en de
constructierechten, zelfs hoewel hij goed beseft dat de Franse en Britse constructeurs zijn
rechtstreekse concurrenten zijn. Hij kent Marcel Lobelle die de meeste van de Fairey
vliegtuigen ontwikkeld heeft, de vliegtuigen die nog door de Belgische militairen gebruikt
worden. We moeten erkennen, en Vresele doet dat ook met groot realisme, dat de echte
oorlog, niet deze Schemeroorlog, de oorlog met echte aanvallen en invasies, binnenkort zal
aanvangen.’
Jef Asten wachtte even, en zei dan verder, ‘te Trioteignes zijn Max en ik erg ongerust over de
aanwezigheid van uw Duitse gasten.’
‘Waarom zijn jullie bezorgd?’ vroeg Charles.
‘Max en ik zijn er ongerust over dat de Duitsers, de Baron en Vrouw Irene, spionnen kunnen
zijn.’
‘Baron Andreas is geen spion, helemaal niet! Hij is waarlijk een lid van de Duitse Ambassade
in België. Hij dient in België reeds sinds enkele jaren. De Duitse Regering gebruikt hem om
zijn vele kontakten in België, en dat is de reden waarom hij in ons land blijft. Hij was niet erg
verbonden met de Duitse Nationaalsocialistische Partij. Hij is geen spion!’
‘Alle attachés zijn potentiële spionnen. De huidige Duitse Ambassadeur in België, Vicco von
Bülow-Schwante, is een lid van de Nationaalsocialistische Partij,’ verbeterde Jef.
Hij liet die informatie even inzinken.
Jef vroeg nog, ‘we zijn u dankbaar om ons toegang te hebben gegeven tot de vliegtuigen, hier,
in uw domein en kasteel, maar waarom kwamen de Duitsers opdagen, net op dit ogenblik?
Welke zijn uw relaties met hen?’
Charles vloog woedend uit, ‘zijn jullie me aan het beschuldigen van samenzwering met een
vijand? Hoe durven jullie? Ik liet jullie toe de vliegtuigen te testen in alle geheim in mijn
domein. Als ik met de Duitsers had samengezworen, dan had ik hen uitgenodigd in plaats van
jullie.’
Jef Asten bleef koud en sceptisch naar Charles de Trioteignes staren, want hij wist dat
evenzeer de Vresele ingenieurs de Royal Air Force gecontacteerd hadden.
Hij zei, ‘ik zei al dat we dankbaar waren, maar ik moet mijn vraag herhalen waarom de
Duitsers hier zijn. Waarom kwamen ze juist nu naar hier? Hebt u ze gecontacteerd?’
‘Dat deed ik niet!’ schreeuwde Charles. ‘Zou ik Baron Andreas opgebeld hebben om hem uit
te nodigen hier te komen rondneuzen? Hij doet dat ook niet, trouwens! Hij heeft het kasteel al
weer verlaten. Ik ken zeer goed de vader van Andreas. Hij is een oude vriend van mij. We
bezoeken elkaar elk jaar. Ik heb aan de tafel van de Baron gegeten. Een paar dagen vóór
Kerstmis belde mijn vriend me op. Hij vroeg of zijn zoon de feestdagen van Kerstmis en
Nieuwjaar bij ons mocht komen doorbrengen. Mijn vriend smeekte me bijna zijn zoon te
ontvangen. De sfeer in Brussel is niet meer aangenaam voor Duitse gasten. De wrevel over de
laatste oorlog laait weer op in België. Andreas had de feestdagen gans alleen moeten
doorbrengen, opgesloten in de ambassadegebouwen, alleen en triest. Ik kon een gunst niet
weigeren aan een goede vriend. Ik sta borg voor de familie van Baron Andreas! Ze zijn
eerbare mannen.’
‘Eerbare mannen zijn vaderlandslievend, nu,’ wierp Jef terug naar Charles. ‘De Baron is
voorzeker toegewijd aan zijn land, en ik meen dat hij ook een overtuigd Hitleriaan is, een
Nationaalsocialist van harte. Ik kan hem dat niet kwalijk nemen, ik begrijp zijn redenen, maar
wat wij hier doen is niet bepaald het Nazi regime helpen of de Wehrmacht helpen! Misschien
verdween het gevaar met hem. Wat weet u over de Gravin?’
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012