You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>De</strong> <strong>Blauwe</strong> <strong>Bloemen</strong> Blz.: 132 / 217<br />
in de hangar, en ons er in, in een hel van vuur. Ze hadden een echt probleem waar ze niet op<br />
gerekend hadden toen Irene weigerde te vliegen, maar ze konden haar er toe dwingen. Ons<br />
konden ze nadien niet laten leven, want het incident zou uitgegroeid zijn tot een internationaal<br />
schandaal. Het was zij of wij. Ik hoorde de schoten van de machinegeweren boven me, zag<br />
hoe de Duitsers verbaasd bleven staan, keek op, zag de kleine Virginie een laag uit het geweer<br />
schieten naar de voeten van Andreas, en direct daarna me het wapen toegooien. Ze <strong>be</strong>merkte<br />
dat ik naar haar keek. Dat was een verstandige, koelhoofdige meid! <strong>De</strong> Baron werd eerst<br />
geraakt door de cementscherven in zijn <strong>be</strong>nen. Ik zag hem ineen krimpen van de pijn, en dat<br />
hield hem net voldoende lang <strong>be</strong>zig totdat ik hem bijna in twee sneed met de rest van de<br />
kogels. We hadden ook veel geluk dat Richard in hinderlaag stond achter de poort met een<br />
stuk hout in zijn handen, want die derde Duitser was aan het ontsnappen.’<br />
‘Jullie heb<strong>be</strong>n goed werk verricht, jongens,’ voegde Carter Ash toe. ‘We zijn jullie eeuwige<br />
dankbaarheid verschuldigd. Jullie zijn een voor<strong>be</strong>eld voor ons en heb<strong>be</strong>n het werk gedaan dat<br />
wij hadden moeten doen. Jullie waren zeer moedig. Maar hoe, in Godsnaam, geraakten jullie<br />
in de zaal zonder dat iemand jullie zag?’<br />
Ik bloosde zoals een rijpe appel toen ik moest toegeven, ‘ik wou eerst niet schieten, maar<br />
Virginie en ik zijn blauwe <strong>Bloemen</strong>. We halen de trekker wel over als het nodig is. We<br />
vreesden dat de Duitsers op jullie zouden schieten als we niet ingrepen. Verder dachten we<br />
niet na. Daar hadden we geen tijd voor. Om binnen te geraken vonden we een gat in de ijzeren<br />
platen. We openden dat en slopen binnen. Het gat is onder de trap.’<br />
‘Wel heb ik ooit,’ riep Max uit. ‘En ik dacht dat we jullie angst aangejaagd hadden met onze<br />
drakenverhalen! Hoe lang heb<strong>be</strong>n jullie al verstoppertje gespeeld in de hangar?’<br />
Ik vermeed een volledig antwoord met een kort, ‘een paar maal!’<br />
‘Dat geloof ik ook! Een paar maal! Wel, laat dit een les voor jullie zijn. Steek nooit jullie neus<br />
door een gat waarin jullie neus kan afge<strong>be</strong>ten worden. In elk geval, ik <strong>be</strong>n blij dat jullie daar<br />
waren op het juiste ogenblik en zagen wat er ge<strong>be</strong>urde. Jullie deden wat juist was, daarover<br />
kan geen twijfel <strong>be</strong>staan. Jullie heb<strong>be</strong>n ons gered. Maar jullie zullen daar nu wel enkele<br />
nachtmerries aan overhouden!’<br />
Arlette en Irene kwamen weer de zitkamer in.<br />
Arlette kondigde aan, ‘Bastien is in orde. Ik trok de kogel uit hem en desinfecteerde grondig<br />
de wonde. Hij is zwak van het bloedverlies en van de schok, maar hij zal herstellen. <strong>De</strong><br />
<strong>be</strong>enderen van zijn schouder zijn niet verbrijzeld. Ze zullen terug aan elkaar groeien. Ik gaf<br />
hem morfine tegen de pijn, maar we zullen daar nog meer van nodig heb<strong>be</strong>n dan ik in mijn<br />
dokterstas had. Ik kan dat voorschrijven. Rust is al wat hij nu nog nodig heeft, nieuwe<br />
verbanden elke dag, en iemand moet regelmatig naar de wonde blijven kijken om die proper<br />
te houden en te zorgen dat ze niet <strong>be</strong>smet geraakt. Ik moest diep snijden om te kunnen voelen<br />
hoe zijn <strong>be</strong>enderen lagen. Als hij nog enige dagen rustig blijft, niet <strong>be</strong>weegt gedurende enkele<br />
dagen, dan zal hij na een week kunnen opstaan en dansen en lachen. Het kan echter tot twee<br />
maanden of langer duren vooraleer hij weer een stuur van een vliegtuig in handen kan nemen.<br />
Richard kreeg slechts een vleeswonde, de kogel sneed langs zijn arm in een lange, diepe lijn.<br />
Ik sloot de wonde, naaide het vlees toe, ook bij Bastien. Het zijn taaie venten! Gelukkig heb<br />
ik altijd het hoogstnodige bij me in mijn dokterstas, ook wat morfine. Ik moet echter morgen<br />
meer ontsmettingsmiddelen <strong>be</strong>komen, vooral ook meer morfine. <strong>De</strong> apotheek in het dorp zal<br />
dat heb<strong>be</strong>n.’<br />
‘We vertrekken met de vliegtuigen in twee dagen,’ merkte Max Vinck op.<br />
Arlette dacht enkele ogenblikken na en vroeg dan aan Grootvader Charles, ‘kent u een<br />
<strong>be</strong>trouwbare dokter in de omgeving? Een goede dokter, en één die een geheim kan <strong>be</strong>waren?<br />
Ik zou samen met Carter willen vertrekken.’<br />
Copyright: René Jean-Paul <strong>De</strong>wil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012
Change language