De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 166 / 217
De dokter hield een muntstuk tussen twee vingers en hij toonde het voor de ogen van Bastien.
Bastien nam het stuk dankbaar aan. Het was de twintig frank die Jan Sinnagel in de lucht
gooide om de zetel van piloot te winnen in de Battle. Bastien nam het muntstuk aan, draaide
het rond, en zag dan met stomme verbazing dat het een vals muntstuk was! Het had de
tekening van een kop aan beide zijden. Jan Sinnagel had een truc op hem uitgehaald om in de
pilootzetel te kunnen klimmen, wat aan het einde het leven van Bastien redde. De dokter en
de verpleegster keken grinnikend en lachend naar Bastien, wachtend op rode kaken, maar
Bastien draaide zijn hoofd naar de muur en hij begon te wenen. De emotie werd hem te sterk.
Hij hoorde de dokter en de verpleegster buiten gaan en de deur achter hen toetrekken. Bastien
vroeg zich dan af wat er gebeurd was met zijn andere vriend, met Max Vinck.
*****
Toen Max Vinck tegen de sterren op vloekte en zijn Battle draaide aan het einde van de brug
van Vroenhoven, hingen zijn bommen nog steeds onder de vleugels van zijn Fairey-Battle.
Hij voelde tevens dat er nog wat anders verkeerd liep met zijn toestel. Hij verloor olie uit zijn
motor. Hij kon olie zien druipen en dan vloeien langs zijn windscherm, en hij kreeg niet
voldoende kracht uit de motor om zo snel en zo steil te klimmen als hij gewoon was. Hij
bemerkte toen ook een aantal zweefvliegtuigen op de grond liggen aan de andere zijde van het
Albert Kanaal, en dat leidde even zijn aandacht af van zijn Battle. Hij draaide dan in een zeer
wijde boog om zijn motor te sparen, klom zeer langzaam, en keerde toch van ver weer om
opnieuw over de brug te verschijnen en de bommen te lossen met de manuele procedure, de
veiligheidshefboom. Hij kwam recht over de brug terecht, voelde hoe zijn toestel weer door
kogels geraakt werd, maar hij bleef rechtdoor vliegen alsof er niets aan de hand was. Wanneer
zijn observator riep dat het ogenblik aangebroken was om de bommen te lossen, trok hij aan
de hefboom. Hij voelde ditmaal de zware bommen loskomen, want zijn vliegtuig sprong plots
de lucht in alsof het een schop in zijn achterste had gekregen. Over waterlopen vlogen de
toestellen echter soms ook hoog op om nadien weer neer te vallen wanneer het vliegtuig terug
over grond vloog. Max kende dat effect. Hij verwachtte iets dergelijks over het Kanaal, dus
hij was wel op een tobogan voorbereid, maar niet zo erg!
Gedurende enkele seconden had Max het heel moeilijk om zijn Battle in de lucht te houden,
en hij wist toch niet goed of zijn bommen inderdaad wel gelost waren. Hij zou het ook als een
mirakel aanzien hebben moesten zijn eieren, zoals piloten de bommen noemden, de structuur
van de brug van Vroenhoven zelfs maar geraakt hadden, laat staan vernietigd. Zijn observator
lag al die tijd tegen de romp van de Battle geplakt, de adem was uit de man getrokken, en dus
hoorde Max niets meer van zijn jonge Sergeant. Die man zou nogal wat te vertellen hebben
over de mallemolen van gekke Max! Max vroeg dus ook niet in de interfoon of de bommen
hun doel bereikt hadden. Hij verkoos de waarheid nu niet te horen. Dit was een triestige wijze
om een precisiebombardement uit te voeren! Elke brug had waarlijk door minstens tien
bommenwerpers moeten aangevallen zijn! Max was er zeker van dat als de Duitsers een
dergelijke brug hadden willen bombarderen, ze een dozijn Heinkels erop af zouden gestuurd
hebben. Max zuchtte, en hij draaide weer, en vluchtte naar het westen.
Max Vinck zag even later zijn observator zo bleek als een lijkwade weer achter hem
verschijnen en zijn hoofd uit de romp steken. Een duiveltje uit een doosje! Max grijnsde dan
en volgde een tijdje het Kanaal met zijn gedeukte en doorzeefde Battle. Er was iets mis met
het vliegtuig, maar Max kon niet de vinger op de wonde leggen, niet exact bepalen wat de
Battle mankeerde. Zijn machine schokte en trilde, daalde en steeg weer zonder dat hij de
stuurstang bewoog, maar zijn Fairey bleef voorlopig nog vliegen.
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012