De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 51 / 217
Storck over hoe de mijnwerkers leefden in de Borinage streek. Die arme mensen woonden
inderdaad troosteloos! Is het Communisme niet een goed systeem om meer rechtvaardigheid
onder de mensen te brengen en de ene mens die de andere uitbaat tegen te houden?’
Onze moeder zou geschandaliseerd geweest zijn te horen dat we durfden opbiechten dat we
die film gezien hadden, maar we hadden hem gevolgd tijdens een speciale sessie
georganiseerd door onze school. De Directeur van ons schooltje had er voorafgaandelijk geen
flauw idee van gehad waarover die film ging. Virginie haalde de zinnen van haar vraag ook
rechtstreeks uit een artikel in een boek van de bibliotheek, een stukje dat ze enkele dagen
geleden ontdekt had en me triomfantelijk had voorgelezen. Ik herkende dus direct de
provocerende ondertoon ervan. Virginie zou haar gans leven nogal wat linkse ideeën blijven
aankleven. Ze wierp de vraag nu naar de kachel. De piloten bleven in een goed humeur. Ze
namen de handschoen dadelijk op.
‘Ik heb wel enige sympathie voor het Communisme als een moderne utopie,’ reageerde Jan
Sinnagel terwijl enige piloten toch in verlegenheid aan hun Cognac nipten. Die wilden niet
teveel aandacht verlenen aan wat we in de conversatie gooiden.
Jan vervolgde, ‘zou een klasseloze gemeenschap waarin de mensen samen de middelen van
productie zouden bezitten en beheren, tevens een echte socialistische gemeenschap, niet het
ideaal moeten zijn? In onze Belgische Grondwet staat geschreven dat alle Belgen gelijk voor
de wet zijn, houdt dat dan ook niet sociale rechtvaardigheid voor iedereen in? Ik geloof stellig
in de vrije uitwisseling van goederen tussen gemeenschappen en landen, gebaseerd op
correcte en eerlijke prijzen, maar een totaal vrije markteconomie waarin de prijzen van de
goederen uitsluitend bepaald worden door de vraag en het aanbod, en waarin bijgevolg de
beslissingen betreffende investeringen en productie gedaan worden door bedrijven die met
elkaar concurreren, en die door elkaar te beconcurreren de meest zwakke onder hen
vernietigen en dan conglomereren en groeien tot economische mastodonten, is te zeer een
economie gebaseerd op de wet van de jungle voor mij, een jungle waarin alleen maar de
sterkste overwint.’
Thomas Drandin ging daarmee akkoord.
‘De wet van de sterkste is niet wat we willen. Ik geloof ook eerder in een gemengde
economie, waarin een democratisch verkozen regering de regelgeving gebruikt om de hardste
economische gevechten te onderdrukken en daarmee ook de onrechtvaardigheden van de
onderdrukking van de zwaksten. De mens is essentieel zelfzuchtig en egocentrisch, we
zouden het niet mogen toelaten dat de ene mens de rechten en vrijheden van de andere onder
de voeten treedt. Geen overleving van de meest geschikte voor mij! We moeten dat
evolutieconcept van de natuur overstijgen naar meer menselijkheid en ons waardiger
gedragen. Wanneer alle middelen van productie in privé handen geraken, en alle regels
afgeschaft zijn, dan kunnen allerhande soorten van verdorvenheden beginnen, zoals de
ongebreidelde accumulatie van kapitaal. Dat kan dan weer gebruikt worden om de democratie
corrupt te maken, door naar allerhande gunsten te doen dingen in omkoperij.’
‘Het belangrijkste probleem met het Communisme,’ wierp Georges de Trahty in, ‘is de notie
van de dictatuur van de werkende klasse. Het zuivere Communisme is een utopie omdat ze
een klasseloze gemeenschap wil, daar waar de verschillen in intelligentie en ambitie steeds
klassen vormt in eender welke gemeenschap, welk ook haar politiek systeem is. Het lijkt me
tegenstrijdig dat het Communisme het politiek systeem baseert op een klasse van partijleden
en partijbeheerders. Daardoor trekken die alle politieke macht naar zich toe, tot één dictator
de macht in handen neemt, en rond zich schreeuwt dat dit gerechtvaardigd is omdat hij de
macht van het volk voert! Hij alleen gebruikt en misbruikt die macht dan! Ik zie hoe dit meer
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012