De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 204 / 217
was een havenstad van de Noordzee, de parel van de Belgische kust, een zeer toeristische
pleisterplaats, gekend voor zijn mooi strand, elegante hotels en restaurants.
‘Dit moet wel het einde zijn,’ dachten toen de meeste piloten van Bierset. ‘We kunnen niet
nog verder naar het westen terugtrekken, want ten westen van ons ligt nog slechts de zee. Het
hoofdkwartier beveelt ons niet om naar Frankrijk te trekken, wat betekent dat we omsingeld
zijn en onze vrachtwagens niet door het front kunnen. We zitten in de val en we zijn
gedoemd! De Aéronautique, of wat er van overblijft, staat met de rug tegen de zee!’
Verkenningsvluchten uitvoeren vanuit het vliegveld van Steene was praktisch onmogelijk.
Ondanks alles werd er nog één vlucht uitgevoerd op die dag van 26 mei.
Hoewel Oostende bijna constant gebombardeerd werd op 26 mei, reden Richard Bousanges
en zijn Kapitein naar de stad om er deftig onderkomen voor de soldaten te zoeken. Ze reden
door verlaten straten, zagen de verwoesting aangericht door de bommen, en ze begrepen dat
de meeste mensen zich nu verstopten in kelders en bunkers. Ze probeerden meerdere hotels,
tot ze er één vonden waar een zeer angstige receptionist nog steeds de wacht hield in de
lobby. Het hotel had geen gasten, en er was bijgevolg voldoende plaats voor het volledig
eskadron van dertig man. De Kapitein en Richard gingen eerst terug naar Steene, ze deelden
aan iedereen het adres van het hotel mee, en dan reden ze terug naar Oostende en naar het
hotel met een paar mannen. Een vrachtwagen volgde hen. Die avond kwamen nog meer
soldaten aan, en het eskadron sliep comfortabel in het centrum van Oostende, niet ver van het
lokaal theater.
De Slag van de Leie raasde die dag verder in Vlaanderen. De Duitsers veroverden Balgerhoek
en de streek van Maldegem. Ze duwden het Belgisch Leger steeds maar achteruit en ze staken
de Leie beslissend over, verder dan Deinze, Harelbeke en Kortrijk. Ze bereikten Roeselare en
rolden verder als een pletwals tot niet ver van Ieper.
In het noorden van Frankrijk namen de Duitse troepen Calais in. Die stad en haven viel al in
de vroege morgen. Andere Duitse troepen stormden ten noorden van Arras, en ze bedreigden
Lille. Het Belgisch Leger moest strijden in een gebied dat kleiner werd dan de provincie
West-Vlaanderen, een gebied waarin zich ook duizenden vluchtelingen hadden verzameld.
Slechts één belangrijke haven bleef nog over voor de Geallieerden: Duinkerken.
In de morgen van 27 mei werden de mannen van het eskadron Rode Sioux wakker geschud
door een bom die rakelings langs de gevel van hun hotel viel en in de straat ontplofte. Het
gebouw schudde geweldig, en dat veroorzaakte ogenblikkelijk paniek. Iedereen liep naar de
kelders. Het bombardement duurde daarna verder en meerdere zware explosieve bommen
vielen in de nabijheid, één nog langs de gevel van het hotel. Bij die ontploffing vloog het
vensterblad van de kamer van de Kapitein zijn bed in!
Wanneer het bombardement wat verminderde, kroop het eskadron behoedzaam uit de kelders
om te kijken naar de aangerichte schade. De eigenaar van het hotel werd er dan heilig van
overtuigd dat de Duitse bommenwerpers opgemerkt hadden dat er Belgische soldaten in zijn
hotel sliepen en hen speciaal onder vuur namen. Hij vroeg de Rode Sioux beleefd maar
indringend zijn gebouw te verlaten.
Richard en de Kapitein gingen opnieuw op zoek naar onderkomen. Ze vonden een groot huis,
een mooie kustvilla die opgetrokken was in de oude Vlaamse stijl. De administrator van de
plaats bood het huis aan het eskadron piloten aan.
Een tijdje later begon een nieuw bombardement van Oostende. Bommen vielen midden in de
straat waar Richard en zijn Kapitein op dat ogenblik reden. Richard zat aan het stuur van de
wagen. De Kapitein deed hem een teken de wagen te stoppen en te gaan schuilen, wat ze ook
deden. Richard werd tijdelijk gescheiden van zijn Kapitein. Hij dook een open garage van een
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012