Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>De</strong> <strong>Blauwe</strong> <strong>Bloemen</strong> Blz.: 119 / 217<br />
Léon-Alexandre riep dan uit,’ wel, heb ik ooit! Ik had nooit gedacht dat jij nog verliefd zou<br />
worden op iemand. En nu kom je me vertellen dat we nog familie heb<strong>be</strong>n in Groot-Brittannië,<br />
en dat je een Engelsman en een de Brioges gaat volgen! Maar, Arlette, wat moet ik zonder jou<br />
aanvangen? Ik houd van Georges en ik <strong>be</strong>n fier op hem, hij is een fijne man en een goede<br />
zoon. Ik rekende echter op jou voor het verstand in onze familie, op je raad en bijstand in alle<br />
familiezaken. Hoe kan ik me <strong>be</strong>redden zonder jou?’<br />
‘Ik zal er steeds zijn als je me nodig hebt, vader, dat weet je toch!’<br />
‘Heb je al gepraat met de jonge Ash over wat je voor hebt?’ vroeg Grootvader Charles.<br />
‘Neen, hij weet er nog niet van dat hij me aan zijn <strong>be</strong>en zal heb<strong>be</strong>n, en hij mag nu duizend<br />
keer neen tegen me zeggen, ik ga toch met hem mee, of hem dat nu <strong>be</strong>valt of niet, en ik ga<br />
hem een ring rond zijn vinger plaatsen zodra ik kan, en als ik niet in die verdomde vliegtuigen<br />
mee mag, dan met andere middelen. Hij raakt me niet meer kwijt!’<br />
‘Ik neem aan dat je daar in Groot-Brittannië ook goed geld kunt verdienen,’ merkte Léon-<br />
Alexandre op, ‘en ik zal je nooit zonder fondsen laten. Je zult niet ver geraken met zijn salaris<br />
van Officier, maar je zult genoeg heb<strong>be</strong>n om waardig te leven in Engeland.’<br />
‘Dat is vriendelijk, vader, ik dank je, maar geld blijft altijd in je hoofd, nietwaar? Je moet je<br />
geen zorgen maken. <strong>De</strong> Brioges, zoals de Trioteignes en de Trahty’s, ruiken het geld altijd al<br />
van ver. <strong>De</strong> familie van Carter Ash <strong>be</strong>zit meer landerijen en huizen en geld en hotels dan de<br />
Trioteignes en de Trahty’s samen. Hij heeft twee halfzusters, maar hij is de enige zoon van<br />
zijn vader. Hij deed een paar dingen waar zijn ouders niet mee akkoord gingen, zoals<br />
vrijwilliger worden voor een opdracht tijdens de Spaanse Burgeroorlog, en nu waarschijnlijk<br />
ook om verliefd te worden op een niet-Britse vrouw, maar die problemen kunnen opgelost<br />
worden. Ze zijn fier dat hij dienst genomen heeft in de Service. Zijn familie geniet nu van een<br />
uitstekende reputatie omdat ze Land en Koning gediend heb<strong>be</strong>n, en Carter ontmoette enkele<br />
zeer invloedrijke mensen tijdens zijn opdracht in Spanje en ook later, mensen die thans deel<br />
uitmaken van de regering. We zullen niets nodig heb<strong>be</strong>n.’<br />
Léon-Alexandre bleef nu nog meer verbaasd zitten. Hij leunde achteruit in zijn zetel, we<br />
hoorden het stof schuiven, en hij riep uit, ‘hoe kon dat allemaal zo maar onder mijn neus<br />
ge<strong>be</strong>uren? Waarom heb<strong>be</strong>n jullie dat voor mij verborgen gehouden?’<br />
‘We leven in vreemde en harde tijden, Léon, mijn vriend,’ zei Grootvader Charles. ‘Ik<br />
vertelde je alles wat ik dacht <strong>be</strong>langrijk te zijn. Alles verliep niet zoals we het wilden. Bastien<br />
houdt van Irene, maar ik hoopte dat hij en Arlette op elkaar zouden vallen. Georges houdt van<br />
Violaine en ik had gehoopt dat hij een oogje had kunnen heb<strong>be</strong>n op Rosine. Bastien houdt van<br />
een Duitse, Arlette van een Brit. Ik heb Rosine al zien kijken naar die andere piloot, naar Max<br />
Vinck, en het zou me niet verwonderen als die ook al zijn vrijheid zou verloren heb<strong>be</strong>n. <strong>De</strong>nk<br />
je dat ik veel meer wist dan jij van wat er aan het koken stond onder mijn dak? Ik ontdekte dat<br />
veel te laat! Veel te laat! Nu zitten we met de gebakken peren!’<br />
Grootvader Charles en Oom Léon-Alexandre moesten daar nu zitten als twee oude mannen, in<br />
stilte en verslagen, maar we veronderstelden toch dat ze redelijk tevreden waren, hoewel niets<br />
was uitgedraaid zoals ze zich gewenst hadden, want ze hadden veel achting voor de jonge<br />
mannen die te Trioteignes verbleven.<br />
Léon Alexandre <strong>be</strong>gon na een tijdje weer te spreken.<br />
‘We praatten over Zwitserland en Spanje. België wordt een gevaarlijk land. Onze zonen<br />
zullen naar de oorlog moeten, mijn dochter wil naar Groot-Brittannië vliegen, jouw dochter<br />
zal Trioteignes niet willen verlaten. Misschien moeten we Jean-André en zijn familie enige<br />
tijd naar Barcelona zenden. Voor onze andere kinderen moeten we het <strong>be</strong>ste hopen. Meer<br />
kunnen we niet doen. <strong>De</strong> hoop in mijn en in jouw zaken, Charles, ligt nu bij Jean-André, en<br />
God weet dat ik evenveel van hem houd als van mijn eigen zoon. Ik zeg je, mijn hart krimpt<br />
Copyright: René Jean-Paul <strong>De</strong>wil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012