04.05.2013 Views

De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

<strong>De</strong> <strong>Blauwe</strong> <strong>Bloemen</strong> Blz.: 207 / 217<br />

definitief naar Oostende. Ik <strong>be</strong>n een verpleegster. Ze kunnen hier ook verpleegsters<br />

gebruiken.’<br />

Richard draaide zijn hoofd om naar de handen van Arlène te kijken, maar ze <strong>be</strong>woog nu heel<br />

wat, en zijn blikken duurden. Hij woelde te veel in het <strong>be</strong>d, zodat de dokter hem op zijn naakt<br />

achterste sloeg. Richard werd rood. Arlène volgde dan zijn blikken naar haar handen. Zij keek<br />

dan ook instinctief naar haar vingers, even menend dat er iets mis met hen was. Dan <strong>be</strong>greep<br />

ze, en ze lachte fijntjes. <strong>De</strong> glimlach bleef heel <strong>be</strong>koorlijk en gelukkig op haar lippen.<br />

‘Geen ring, Richard, geen huwelijk. Ik <strong>be</strong>n zo kuis gebleven als een non!’<br />

<strong>De</strong> dokter hield even op en keen verrast naar de <strong>be</strong>doening naast hem.<br />

‘Een <strong>be</strong>etje Frans <strong>be</strong>grijp ik ook wel,’ kwam de dokter tussen. ‘Als jullie twee nu obscene<br />

dingen aan elkaar <strong>be</strong>ginnen te vertellen, dan moet ik dit hier on<strong>be</strong>ëindigd laten. Jullie kunnen<br />

zoveel praten als jullie willen, maar later. Zeg aan je vriend, de piloot, dat er veel sprake is<br />

van de totale overgave van ons Leger. Dat is goed, hoewel droevig. <strong>De</strong> Duitsers overweldigen<br />

ons. Ons overgeven is het enige waardige dat we nu nog kunnen doen. Er vallen teveel doden,<br />

de wegen staan vol vluchtelingen waar niemand raad mee weet, en de Duitsers mitrailleren<br />

opeengehoopte soldaten die zelfs geen kogels meer heb<strong>be</strong>n om mee te schieten. Je vriend zal<br />

de oorlog eindigen in ons hospitaal. Ik laat hem hier niet buiten voor minstens een maand of<br />

zo. We vinden er wel iets op om hem uit de handen van de Duitsers te houden. Zo nodig geef<br />

ik hem een getuigschrift dat hem invalide verklaart.’<br />

Richard schreeuwde een harde ‘ouch!’ omdat de dokter het laatste stuk uittrok.<br />

‘Ziezo, dat is gelukt,’ zei de dokter, ‘en ik <strong>be</strong>n blij dat het gedaan is. Je hebt een rug zoals een<br />

Gruyère kaas, maar je zult leven. Geen van die stukken ging dieper dan vlees, al zat er die<br />

grote schrapnel net naast je ruggengraat. Niets van <strong>be</strong>lang werd geraakt. Je zult nog mooie<br />

kindjes kunnen krijgen. Nu moet ik naar andere patiënten gaan. <strong>De</strong>ze oorlog is uiterst stom! Ik<br />

heb nooit <strong>be</strong>grepen waarom mensen elkaar zouden willen uitroeien. Ik heb er zoveel werk<br />

mee om iedereen terug op te lappen! Ik zal je nu overlaten aan de delicate handen van deze<br />

mooie Waalse schone. Vrouwen doen <strong>be</strong>ter naaiwerk dan mannen, nietwaar? Zij kan de rest<br />

wel dichtnaaien. Dat zal je goed doen. Het leert je een <strong>be</strong>etje de pijnen na de liefde en na de<br />

trouw. Kun je alles desinfecteren, verpleegster? Wees er niet te schuchter mee! Laat hem<br />

maar wat schreeuwen. Gebruik ook maar de dikste draad die je kunt vinden om dat hard vlees<br />

samen te naaien! Dat zal hem leren rond te huppelen tijdens een bombardement!’<br />

<strong>De</strong> dokter sloeg Richard gemoedelijk op de schouders, en hij verliet de kamer.<br />

Richard vroeg, ‘doe het alstublieft niet te ruw, Arlène. Ik voel pijn heel snel. Wanneer kunnen<br />

we praten?’<br />

‘Jij kunt al praten terwijl ik naai,’ zei Arlène. ‘Ik pro<strong>be</strong>er je rug weer even in slaap te krijgen,<br />

niet je brein. Vertel me wat er met je ge<strong>be</strong>urde nadat je de Vliegschool verliet. Tot dan weet<br />

ik nog waar je bleef. Ik zag je daarna niet meer terug, toch niet echt. Waarom <strong>be</strong>n je niet<br />

teruggekomen? Je moet blijven rusten. Je verloor heel wat bloed. Ik heb nog wat werk aan je<br />

rug. Je zult enkele lange littekens op die rug overhouden. Je <strong>be</strong>enderen zijn niet geraakt. Je<br />

zult weer kunnen gaan, daar is geen probleem mee, en je zult ook terug kunnen vliegen. We<br />

moeten later samen praten. Ik zal dikwijls terugkomen om te horen hoe je het maakt, en ik <strong>be</strong>n<br />

op wacht in de gang. Als je me nodig hebt, trek dan aan het koordje.’<br />

Richard wrong toch zijn lichaam naar boven op zijn armen en hij draaide zich terzijde, omdat<br />

hij nu absoluut Arlène goed en helemaal wou zien. Al zijn wonden deden hem pijn, zijn<br />

genaaide delen nepen, maar hij wou haar zien. Ze was zo perfect mooi als hij zich haar<br />

herinnerde, zo slank en lenig, zo bleek en zo kwetsbaar als ze er vroeger uitzag, en zo lief. Iets<br />

Copyright: René Jean-Paul <strong>De</strong>wil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!