De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 97 / 217
Hoofdstuk 3. Van 13 januari tot 28 januari
Alarm
Virginie en ik moesten terug naar school vanaf maandag, 8 januari. Gewoonlijk reed
Grootvader Charles ons ’s morgens met zijn auto naar ons Katholiek College in de stad, een
rit van iets meer dan vijftien minuten. In die maand van januari gebeurde het dat één van de
Officieren voorstelde om ons naar de stad te brengen, of zelfs één van de dames. In de
namiddag keerden we naar Trioteignes terug met de bus, omdat we er de voorkeur aan gaven
met onze vrienden van het dorp mee naar huis te rijden. De terugkeer per bus duurde langer
dan een half uur omdat de bus in al de dorpen stopte die er tussen de stad en ons Trioteignes
lagen, maar we lachten heel wat meer tijdens die rit, zodat de reis per bus ons korter leek. De
bus stopte op het Kerkplein van Trioteignes, bijna aan de poort van ons domein, en we hadden
daarna minder dan tien minuten te voet om tot aan de kasteelbrug te geraken. In het dorp
stapten viif van onze beste vrienden af, de dochters en zonen van de bakker, de beenhouwer
en de boeren van onze omgeving. We hadden minder tijd om rond de piloten te hangen, maar
in die eerste maand na Nieuwjaar kregen we slechts licht schoolwerk voor thuis.
In de late namiddag van zaterdag, 13 januari, zat Grootvader Charles in de bibliotheek te
lezen en naar de radio te luisteren. Hij liep plots met veel kabaal de kamer uit en riep en
maakte gebaren zoals een gek.
Virginie zat in haar kamer. We liepen naar beneden. De leden van onze families kwamen uit
de deuren tevoorschijn, zowat overal in het huis. Grootvader Charles riep ons toe dat het
Belgisch Leger in staat van alarm werd gebracht. Al het militair personeel dat in verlof bleef
moest onmiddellijk de eenheden vervoegen. Die richtlijnen werden thans over de radio
meegedeeld, en ze werden regelmatig herhaald.
Bijna tezelfdertijd klonk de telefoon en het rinkelen galmde onheilspellend tussen onze oude
muren. Mijn vader, Jean-André, stond toen het dichtst bij de telefoon. Hij nam de zwarte
hoorn van de haak en luisterde naar het bericht. De oproep kwam van het eskadron van
Bastien, dat hem vroeg zo snel mogelijk naar zijn vliegbasis terug te keren. Even later klonk
de telefoon opnieuw hard en schril. Het toestel schrok weer iedereen op met eenzelfde bericht
voor Georges Trahty.
Bastien moest naar het vliegveld van Evere rijden, en hij moest Jan Sinnagel meenemen. Zij
beide vlogen in het 5/III/3 Aé, het vijfde eskadron van de derde groep in het derde regiment
van de Aéronautique Militaire, de Belgische Luchtmacht. Georges Trahty was piloot in het
3/II/2 Aé, het derde eskadron van de tweede groep in het tweede regiment dat gebaseerd was
te Nivelles, een kleine stad ten zuiden van Brussel, niet ver trouwens van ons kasteel.
Tegelijkertijd klonk de telefoon in de Orangerie met gelijkaardige boodschappen, en het
duurde niet lang tot we auto’s hoorden ronken in de garages. Richard Bousanges en Thomas
Drandin reden eerst aan bij onze brug. Zij waren piloten in het 11/V/1 Aé, het elfde eskadron
van de vijfde groep van het eerste regiment, dat gebaseerd was nabij Luik, te Bierset. Drie
auto’s verlieten na een kort afscheid in volle snelheid ons domein. Bastien en Jan reden samen
naar Evere, Georges reed alleen naar Nivelles, Thomas en Richard reden naar Bierset.
Bastien en Jan vlogen met Fairey-Battle bommenwerpers, net zoals Max Vinck, maar Max
reed niet uit Trioteignes. Zijn bevelen waren om op Trioteignes te blijven, samen met Jef
Asten die eigenlijk Georges de Trahty had moeten vergezellen omdat het eskadron waaraan
hij toegevoegd was eveneens het eskadron jagers was van Nivelles. Richard en Thomas
vlogen in de observatietoestellen Renard R.31.
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012