De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 57 / 217
‘Neen, neen,’ bracht Max Vinck in. ‘Dit is het teken van een aarddraak. Die komt
waarschijnlijk zijn hol uit ‘s nachts, wanneer hij bijna onzichtbaar is. Ik meen echter ook dat
zijn hol in het bos ligt, misschien in een grot of in een verlaten schuur. Let op, kinderen,
wanneer jullie afdwalen! Zie dat jullie het monster niet ontmoeten, want het moet een zeer
machtig beest zijn. We vonden al bewijzen van zijn handelingen op verscheidene plaatsen
buiten het kasteel. Hij sloeg bomen om, en zo. We werden gewaarschuwd door André de
butler, en we geloven dat hij gelijk heeft om het monster te vrezen en enige
voorzorgsmaatregelen te nemen. Hij draagt nu steeds een geladen geweer bij zich en hij houdt
de wacht ’s nachts. Dit soort van monster houdt niet van geweerschoten, maar je weet nooit.
Let op!’
‘Jullie spreken nonsens,’ beweerde Virginie zwakjes. ‘Monsters en draken bestaan niet!’
‘Oh jullie, zwak in geloof,’ begon Max Vinck.
‘Geen draken?’ lachte hij. ‘Probeer dat maar eens aan de Chinezen te vertellen! Hebben jullie
je ooit al afgevraagd waarom Chinese huizen hun deuren staan hebben in allerhande vreemde
plaatsen? Weten jullie dat wanneer een huis gebouwd wordt in China, een meester-tovenaar
eerst moet komen kijken naar de plannen en de plaatsing van het gebouw om na te gaan of het
huis de vrede en rust niet zou storen van de aarddraak? Wanneer de architect de voordeur op
het oog van de draak heeft geplaatst, dan gebeurt er niets dan miserie met het huis. De draak
moet met rust gelaten worden, dus moeten de deuren ver van het hoofd van de draak geplaatst
worden. Dat is de reden waarom Chinese huizen deuren in vreemde plaatsen hebben staan, en
iets zoals dat moet er ook hier gebeurd zijn, denk ik. Kijk maar eens hoe de vensters van het
woonhuis hier staan! Niet één venster staat in een symmetrische plaats of patroon. De oude
bouwers van vroegere tijden wisten alles af van draken! En ook over de stralingen afkomstig
van onderaardse stromen water waar de draken van drinken! Ik zeg jullie, een zeer machtige
draak huist ergens in dit domein! Ik wed dat jullie Overgrootmoeder Claire daar veel meer
van af weet. Laat ons nu maar, jullie twee, verder ons werk doen om naar het beest te zoeken.
We zullen het zeker niet voortijdig uit zijn slaap halen! Let echter op wanneer jullie er één
zien, en kom niet te dicht bij zijn hol, want ik heb de indruk, gezien de schade die het hier
heeft toegebracht, dat het op de dool is. Vooruit, drakengebroed! Dali, dali!’
We bleven even perplex en stomverbaasd staan, maar we liepen dan verder.
‘Geloof jij iets van wat ze zeiden?’ vroeg ik aan Virginie.
Virginie wachtte even, dacht na, en dat was toch al beduidend voor mij, maar ze antwoordde
me, ‘natuurlijk niet, dommerik! Ze praatten alleen maar nonsens om ons schrik aan te jagen!’
Dat laatste dacht ik ook al. Ik vroeg me toch af wat Thomas en Max aan het doen waren met
dat stuk ijzer in de binnenplaats. Ze waren er nu aan het wringen en aan het rukken. Ik moest
absoluut Overgrootmoeder Claire daarover ondervragen, en ondertussen blijven uitkijken naar
vreemde gebeurtenissen, vreemde geluiden of geuren in het bos. Ik zag dat Virginie ook een
beetje nerveus bleef rondkijken. Ze liet mijn hand niet los toen we de brug over liepen.
We liepen recht naar de oostkant van het domein. We kwamen snel aan bij de plaats waar de
gevallen bomen alle verdere toegang versperde. We vonden voetafdrukken die rechts van de
bomen het bos ingingen, de kant van de holle weg op. We klommen op handen en voeten uit
het holle pad, en we volgden dan een spoor, waarbij we met veel moeite over gevallen takken
stapten en over de doornenranken van braambessen. Die ranken zijn een echte pest in een bos,
en onze voeten werden er regelmatig door gehinderd, dus gingen we slechts langzaam en
behoedzaam vooruit. Wanneer we voorbij de gevallen bomen terechtkwamen, verlieten we
het spoor en we klommen weer naar beneden de holle weg terug in, maar ik bedacht me en
duwde Virginie de andere kant op, opnieuw het bos in. Ze protesteerde, want daardoor
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012