De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 69 / 217
properder stofdoeken, en hij begon al te wrijven en te poetsen aan het windscherm en aan de
romp rond de motor. Deze machines waren de baby’s van Max!
We hoorden hem naar Jef Asten roepen, ‘de motor heeft weer teveel olie verloren!’ maar dat
kon allemaal komedie zijn.
Bastien en Irene stapten arm in arm naar buiten, en hun lichamen raakten heel wat meer dan
de vorige malen. Ze verlieten de hangar en ze wandelden naar het kasteel. We volgden hen tot
aan de versperring in de holle weg. Bastien hielp Irene naar boven te klauteren en wanneer
Irene boven stond en ook Bastien naar boven klom, ging ze niet uit de weg, maar ze kuste
Bastien vurig op de mond. Daarmee werd Bastien dus beloond.
Die kus trok onze ogen wijd open van verbazing. We keken elkaar begrijpend aan. Dat was
dus een echte kus! Ze hielden de kus lang aan! Wat gebeurde er met Irene en Bastien? We
zagen hen ten slotte weer scheiden, maar de armen in elkaar slaan en om de versperring heen
stappen. Ze kusten nog minstens twee maal op de weg naar het kasteel, en ze liepen, ze
dartelden zelfs een paar passen. Ze lachten op de ganse weg naar het kasteel zoals twee jonge
kinderen die een snoepje of een stuk speelgoed gekregen hadden. We zetten het op een lopen
en raasden aan hen voorbij op de brug. Ik dacht dan dat ik ook een uitdrukking van zachte
droefheid in de blik van Irene ontdekte.
Thomas Drandin en Jan Sinnagel kwamen uit de Orangerie gestapt achter Bastien en Irene.
Zij bemerkten het circus en ze glimlachten om wat ze vermoedden. Ik maakte een mentale
nota dat een onfeilbare manier om een meisje te vangen was met haar te gaan vliegen. Ik
moest absoluut piloot worden! Ik vroeg me al af waar en hoe ik kon leren vliegen.
Verklaringen
Jef Asten drong aan op een indringend gesprek met Grootvader Charles over de aanwezigheid
van de Duitsers in het kasteel, en hij kreeg dat ook een tijdje later. Grootvader Charles, Jef
Asten en Max Vinck zaten daarom in het bureau van Grootvader in de grote toren, en ze
praatten over een groot glas Cognac.
Jef Asten begon,’ de vliegtuigen zijn klaar. We hebben de motoren wat krachtiger gemaakt,
en de injectie van benzine naar de motoren verbeterd. We hebben vijf maal de ingenieurs van
Rolls-Royce in Groot-Brittannië opgebeld. Uw telefoonrekening voor de Orangerie zal hoog
oplopen. Max Vinck is in de Vresele fabrieken geweest om te bespreken wat we vervolgens
met de toestellen moeten doen. Vresele heeft nog een prototype in zijn hangars staan, waar
zijn ingenieurs aan blijven werken, maar dat vliegtuig is nog niet in dergelijk finaal stadium
als de machines die we hier hebben. We zouden moeten beslissen wat we met de vliegtuigen
kunnen doen. De uiteindelijke beslissing ligt natuurlijk bij de Vresele Fabrieken, bij de
eigenaars. Mijn werk en dat van Max Vinck is praktisch ten einde. De regering van Zijne
Majesteit is geïnteresseerd in de vliegtuigen. Ze hebben de Spitfire en de Hurricane, maar de
toestellen die we hier hebben zijn iets beter. In zuivere snelheid zijn ze vergelijkbaar met de
Spitfire, en dat zou geen verrassing mogen zijn want ze hebben dezelfde motor. Enige
vernieuwingen kunnen de Royal Air Force interesseren, en natuurlijk ook Rolls-Royce
Works. Vresele vat de huidige toestand met meer realisme samen dan veel Belgische
politiekers. De Baron weet dat hij thans geen productie kan opstarten in Vlaanderen. De
oorlog maakt dat onmogelijk. De Onbevreesde en de Stormer zijn aanvalsmachines en de
Belgische Regering weigert nog steeds alles te overwegen wat maar enigszins een aura van
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012