De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 165 / 217
werden de volgende dag ook nog aangevallen door tientallen Britse en Franse
bommenwerpers, maar ook die waren niet in hun opzet geslaagd. De verpleegster kon wel
vertellen dat heel veel geallieerde vliegtuigen, heel veel fluisterde ze, neergeschoten werden
tijdens die aanvallen. Nederland was ook wreed en verraderlijk aangevallen! De regio rond
Maastricht was helemaal veroverd door de Duitsers. De strijd duurde voort over gans
Nederland. Valschermspringers waren geland, en die hadden veel bruggen en ook vliegvelden
in Nederland per verrassing ingenomen, tot diep het land in. De oorlog woedde voort, maar de
verpleegster meende dat Nederland snel de strijd zou moeten staken, want de Duitsers waren
in grote aantallen binnengevallen in het noorden van het land. Bastien sloot de ogen om niet te
moeten wenen. De verpleegster verliet de kamer, en hij viel weer in slaap.
Wanneer Bastien weer ontwaakte zakte de zon over de horizon en het werd donker buiten, en
ook in zijn kamer. Hij wachtte. Plots werd het licht aangedraaid en de dokter die hij vroeger
gesproken had kwam weer de kamer in.
Bastien bemerkte onmiddellijk hoe vermoeid de dokter er uitzag. Veel slachtoffers van de
oorlog werden in het hospitaal binnengebracht, legde de dokter uit. Een andere verpleegster
vergezelde de dokter, een vrouw met donkerbruin haar. De dokter legde uit dat hij een
verpleegster meegebracht had die Frans sprak, een Waals meisje die een Nederlander van
Maastricht had getrouwd. Ze had geen zeer mooi gezichtje, maar haar ogen lachten. De dokter
onderzocht weer even vluchtig Bastien, en hij bevestigde wat hij voordien al gemeld had. De
dokter zei ook aan Bastien dat het hospitaal nu zijn naam kende, want ze hadden zijn zakken
doorzocht en zijn identiteitskaart gevonden. De dokter wist dat Bastien één van de piloten was
die geprobeerd hadden de bruggen over het Albert Kanaal te doen springen, maar daar niet in
geslaagd was. De dokter zei nog dat de verpleegsters het telefoonnummer van de ouders van
Bastien gevonden hadden, een telefonisch contact met België was nog geslaagd, en de dokter
had de ouders van Bastien kunnen verzekeren dat hun zoon gekwetst was maar zou genezen.
Daarop probeerde Bastien weer recht te gaan zitten, maar de dokter duwde hem terug op zijn
bed en beval hm uitgestrekt te blijven liggen. De verpleegster riep streng in het Frans dat hij
niet mocht bewegen, helemaal niet, want zijn ruggengraat moest genezen. Hij mocht zijn
positie zo weinig mogelijk veranderen gedurende de volgende dagen. Dat zal moeilijk zijn,
wist ze, maar nodig. De voorwerpen die Bastien in zijn zakken had zouden hem worden
teruggegeven, en morgen in zijn kast gebracht, waaronder ook zijn papieren.
De dokter legde verder uit, en de verpleegster vertaalde dit, dat Bastien beschouwd werd als
een krijgsgevangene door de Duitse overheid. De dokter zei echter ook, fluisterend, en de
verpleegster stapte even achteruit en vertaalde niet, dat hij en het hospitaal alles zouden doen
wat nodig was om hem zo lang als ze medisch konden rechtvaardigen in dit hospitaal te
houden en hem uit Duitse handen te houden, wat hen wel vele maanden zou lukken. Tegen
dan zou de oorlog beëindigd zijn, hoopte de dokter, en met een ietwat gestrekte diagnose en
een aangedikt medisch verslag kon Bastien naar huis gezonden worden en niet naar een kamp
van krijgsgevangenen in Duitsland. Die verzekeringen namen al enkele zorgen weg van
Bastien. Hij wist dat hij in bevriende, meevoelende handen terecht gekomen was.
De dokter verliet de kamer, maar aan de deur draaide hij zich om en zei, ‘oh ja, we vonden dit
in je borstzakje toen we je uitkleedden. Het viel op de grond. De verpleegsters toonden het
aan mij. Het moet een geluksvoorwerpje zijn, of zoiets. Ik hield het even achter uit zuivere
nieuwsgierigheid, en ik wou het je persoonlijk overhandigen. Je moet me het verhaal hiervan
ooit maar eens vertellen. We zullen ons nog veel weerzien. Jullie Belgen zijn toch zulke
grapjassen!’
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012